Door Eric Hendriks
Als vader wil je nog wel eens zorgen maken over je kinderen. Hoe zullen ze terecht komen? Kiezen ze de juiste opleiding? En is er dan wel geschikt werk? In dit kader was er afgelopen week een belangrijk moment in het leven van mijn zoon: zijn eerste betaalde baantje. Het heeft veel van wat we allemaal in een baan zoeken: goed betaald, je kunt je eigen tijd indelen, overzichtelijk, dicht bij huis en niet onbelangrijk: je kunt op de fiets naar je werk.
Wat is dat dan voor ideale baan? zult u zich misschien bezorgd afvragen. Nou, eigenlijke heel eenvoudig: een baan in de lokale media-industrie, oftewel bezorger van huis-aan-huis blad De Zondagkrant met bijbehorend reclamemateriaal.
Dat lijkt misschien simpel maar bezorgdienst Tip Top pakt het grondig aan. Op een dinsdagavond belde inspectrice Carla bij ons aan voor een intake gesprek met mijn zoon. Nu kende ik Tip Top al van de bezorging van onze eigen wijkkrant. Jaren geleden hadden we zelf een aantal bezorgers 'in dienst' totdat de vrijwilligster die deze groep jongens en meisjes bestierde besloot te stoppen. En omdat vrijwilligers niet voor het oprapen liggen - eigenlijk maar goed ook als je dit letterlijk beschouwt - besloten we ons geen zorgen te gaan maken en deze activiteit uit te besteden. In modern managementjargon heette het dat we een 'outsourcingstraject' deden. Met Tip Top als uitverkoren partij: veel keus was er overigens niet. De afgelopen jaren hebben we regelmatig binnen de redactie onze zorgen besproken als er weer eens bezorgklachten waren. Maar tot nu toe heeft dat niet opgewogen tegen de moeite die gaat kosten om het zelf weer te gaan doen.
Maar goed, terug naar de grondige aanpak van Carla. Ze legde duidelijk uit in welke straten de krant met folders bezorgd moest worden en wat te doen met die ja/nee stickers op de deuren. Ook hoe de folders in de krant gevouwd moesten worden en wat de deadlines waren. Alles voorzien van duidelijke documentatie en een mooie krantentas. Het gesprek werd afgesloten met het ondertekenen van een professioneel contract. Een mooi moment om als vader mee te maken! Ik onderdrukte de aandrang om een persbericht te publiceren.
Afgelopen weekend was de vuurdoop. En lag er een stapel van 412 kranten en twaalf verschillende foldersoorten voor de voordeur
Dapper begon mijn zoon aan het rapen van folders en het invouwen in de kranten: toch nog een klusje waar zo'n drie uur in ging zitten. Zeker als je als vader een reclamefolder als twee stapeltjes neerzet zodat ze er dubbel inkomen
Toen brak de dag van de bezorging aan: een mooie stapel van 412 krantjes met folders lagen vol verwachting te wachten om bezorgd te worden. Om half twaalf begon mijn zoon aan de klus om
rond zes uur weer thuis te komen. Precies op tijd voor het avondeten, natuurlijk heel belangrijk op je eerste werkdag. Trots schonk ik hem wat te drinken in en gaf 'm wat lekkers, dat had hij wel verdiend. En om één of andere reden had ik een stuk méér begrip gekregen voor het werk van een krantenbezorger en keek ik wat meer genuanceerd aan tegen bezorgklachten.
En was ik meteen een stuk minder bezorgd over de toekomst van mijn zoon. Die komt er wel!