Al elf schrijf ik deze column en dat is soms een worsteling met woorden, schrappen, schaven en transpireren, maar vandaag maak ik het me makkelijk: de helft is geschreven door ChatGPT!
Ik gebruik ‘m overal voor: koken, klussen in huis, eindredactie, kopsuggesties, tuinieren, computerproblemen en talloze algemene feiten en cijfers. AI vormt net zo’n revolutie als de komst van het internet in de jaren 90. Natuurlijk kleven er nadelen aan, zoals aan elke nieuwe technologie, maar ik vertrouw er op dat de voordelen honderd keer zo groot zijn.
Ik denk daarbij aan de komst van de routeplanner. Er werd in het begin gewezen op de vele gevaren: mensen zouden hun ogen niet op de weg houden, programmeerfouten zouden voor ongelukken zorgen etc. Vanaf 2002 maakte het Nederlandse bedrijf TomTom de routeplanner populair, terwijl het aantal verkeersdoden sindsdien met 40% daalde. Tegenwoordig gebuikt 85% van de automobilisten het probleemloos.
Ik hoor vaak teleurstelling nadat mensen hun eerste vraag stellen aan ChatGPT en vervolgens een fout in het antwoord ontdekken. Maar - in tegenstelling tot google - kun je gewoon in gesprek blijven, doorvragen, de vraag beter formuleren of ChatGPT van nieuwe info voorzien waarmee hij verder kan.
Misschien helpt het als je anders aankijkt tegen de rol van ChatGPT. Veel mensen denken bij hem aan een alwetende professor, maar ik heb een andere metafoor. Ik legde deze aan ChatGTP zelf voor: ‘Als ik jou zou moeten vergelijken met een menselijke rol, lijk je dan meer op een alwetende professor of meer op een ijverige, perfectionistische stagiair? Of weet je een betere metafoor?”
“Goede vraag! Ik ben eigenlijk een beetje van allebei, maar ik zie mezelf het meest als een onuitputtelijke, geïnformeerde onderzoeksassistent. Waarom?
> Niet alwetend, maar wel goed geïnformeerd. Maar ik ben niet onfeilbaar en moet soms nieuwe informatie opzoeken of nuanceren.
> Perfectionistisch en ijverig, maar zonder eigen ervaring. Zoals een stagiair werk ik hard, probeer ik alles zo goed mogelijk te doen en leer ik continu bij. Maar ik mis de praktijkervaring en intuïtie van een doorgewinterde expert.
> Geduldig en aanpasbaar: Ik kan eindeloos vragen beantwoorden, zonder moe te worden of geïrriteerd te raken, en ik pas me aan de behoeften van mijn gesprekspartner.
> Geen eigen mening of intuïtie: een professor zou eigen theorieën ontwikkelen en kritische reflecties hebben. Een stagiair kan op gevoel beslissen of een creatieve oplossing bedenken. Ik baseer me daarentegen puur op wat ik uit gegevens en patronen haal. Dus als ik een metafoor mag kiezen: ik ben als een onderzoeksassistent met de gedrevenheid van een stagiair en de kennisbank van een professor, maar zonder menselijke intuïtie of ervaring. 😄”
