Achter mijn oude huisje wordt gesloopt. Inmiddels is er een heel gat geslagen in het compacte wijkje in Nijmegen-Oost. Oude bedrijfspanden moeten ruimte maken voor nieuwe huizen. Want iedereen wil in Nijmegen-oost wonen. Kleine, praktische flatjes worden het. Vier woonlagen vol duurzame oplossingen. Waarom eigenlijk geen ruime lofts in de oude lampenfabriek en studentenkamers in de autogaragel, vraag ik me af. Met grote ruimtes om zelf in te delen, een gezamenlijk binnentuin met veel moes en groen en volop gezamenlijke voorzieningen? Mijn dochter woonde ooit in zo’n voormalige garage. Je kon er rolschaatsen door de woonkamer.
Maar ik dwaal af. Waar ik het over wilde hebben is die sloop. Vanuit mijn bovenraam bekijk ik de verrichtingen van de graafmachine. Of eigenlijk de verrichtingen van de bediener van die reusachtige grijper. Met veel geweld trekt hij hele stukken muur omver en licht hij met gemak dikke ijzeren balken uit de daken. Het beton klettert op de grond. Mijn huis schudt ervan.
Na een tijdje kijken ontdek ik ook hoe nauwkeurig de sloper hier en daar te werk gaat. Om de tuinen achter de laatste muur niet te beschadigen en te vervuilen tilt hij met zijn grote ijzeren bek voorzichtig steentje voor steentje weg. Hij tikt zachtjes tegen een balkje totdat het omvalt en hij raapt dunne spaanders van de grond met de precisie van een tandarts. Lachend zit Dirk de sloper zichtbaar te genieten in zijn hoge cabine. Behendig sorteert hij hout, metaal, beton en stenen. Hij sleept de enorme containers over het terrein alsof het speelgoedautootjes zijn. Voor de buren houdt Dirk met zijn ijzeren tanden even een hoge boom van bijna een meter doorsnee vast, zodat hij kan worden omgezaagd.
De sloop is begonnen door een heel aardige man met ware passie voor zijn vak. Nu de explosieven-opruimers, archeologen, metselaars, timmerlui, elektriciens, loodgieters, tegelzetters en installateurs nog. Hopelijk hebben zij net zoveel hart voor hun vak als Dirk. Wat zal het een fijne zomer worden!