Begin ik eindelijk een beetje te wennen aan die 1,5-meter-samenleving, laten anderen het alweer los. Of ze vergeten het gewoon. Zelf spring ik nog steeds de straat op als ik over de stoep een tegenligger zie aankomen.
Bezoek ontvang ik met mate en ook bij mijn bejaarde moeder en volwassen dochters houd ik nog altijd afstand. Begroeten gaat vaak met een knikje en dat bevalt me wel. Geen
onzekerheid meer over twee of drie zoenen, een hug of toch maar een hand. Ook mijd ik drukke winkels. In mijn o zo favoriete Appie aan de Daalseweg hebben ze me sinds de corona-uitbraak niet meer gezien. Het schijnt er nog steeds heel druk te zijn. Drukte heeft een heel andere lading gekregen. Ik was er al geen fan van - bezocht zelden volle stranden of grote festivals - nu voel ik me welhaast gesteund door de maatregelen. Het is heel legitiem geworden om de rust op te zoeken. Wat ben ik die Coop aan de Tooropstraat ineens gaan waarderen! Altijd heerlijk rustig en ach, ik red me voorlopig wel met dat iets minder uitgebreide assortiment. Of ik loop naar Bereket voor biologisch brood, dito levensmiddelen bij de Odin en een kant-en-klare maaltijd bij Anushka. Veel beter eigenlijk ook om die lokale ondernemers te blijven steunen.
Ik las ergens dat we voor een echte gedragsverandering geconfronteerd moeten worden met de gruwelen op de ic’s. Beelden van ernstig zieke en zwaar benauwde mensen. En de daarop volgende afschuwelijke verstikkingsdood of blijvende beperkingen. Zoiets als bij de sigarettenreclames. Flink inpeperen, dan wil de mens het pas geloven.
Corona zelf lijkt inmiddels nauwelijks nog aanwezig om ons heen. Pas als je naar het buitenland wilt of nadenkt over een gezellig uitje, realiseer je je weer: oh nee, dat kan niet meer zomaar. Je moet nadenken over mondkapjes, afstand houden en eerst informeren naar de reis- en verblijfsmogelijkheden. De spontaniteit is er zo wel een beetje af. Iedereen neemt voor de zomer dit jaar zijn eigen besluit. Huisje aan zee, toch weer vliegen of een fietstocht door Nederland maken? Ik blijf het maar uitstellen en gek genoeg houd ik het eigenlijk prima vol op mijn paar vierkante meter. Beetje knutselen, beetje klussen, wat schrijven, in de tuin zitten en veel, heel veel bellen. Lekker op afstand.
Zo zomeren we 2020 wel door.