Het huis aan de Heydenrijckstraat is met warme kleuren ingericht. Prachtige aardetinten, oranje, bruin. Het licht van de zon valt door oranje, zijden Sari`s uit India. Overal wandkleden, gigantische schilderijen van zijde. Aparte voorwerpen, van wastafels met badende kinderen tot een minimotortje, gemaakt van gereedschap. Een naaimachine op de eettafel en een werktafel in de voorkamer voor Steven.
Tekst: Simone Kiekebosch, foto's: Mohanad Ataya
Corry van Deyzen woont in coronatijd praktisch samen met haar lat-vriend Steven Stehouwer. Ze heeft een heerlijk 'Weightwatchers'-taartje met kwark gebakken voor de gelegenheid. Het is hier smikkelen en smullen.
Corry: “Ik kom oorspronkelijk uit Elst, maar woon al heel lang in Nijmegen. In Hatert, aan de Oude Haven en nu in de Heydenrijckstraat. Ik vind het een heerlijke buurt. Ik ken de buren een beetje, we groeten elkaar, net als in Elst. En met enkele mensen heb ik iets meer contact."
Textielcollages
“Ik ben altijd al textielgek geweest. Dat kreeg ik mee van mijn moeder, zij breide en haakte. Ik begon met macramé voor de ramen en dat is nu ook weer hip. Net als wandkleden, die zijn ook weer helemaal terug. Ik maak ook textielcollages. Verschillende lagen textiel over elkaar, dat ziet er als het ware driedimensionaal uit.
Ik had vroeger twee spinnewielen: toen spon ik ook nog mijn eigen garen. Toch wel een beetje een hippie, eigenlijk. Vanaf 1985 heb ik ook op Oerol mijn spullen verkocht, ik vond dat altijd geweldig. Ik ben autodidact. Heb wel opleidingen op textielgebied gedaan, zoals de Vrije Academie.
Ik heb altijd mijn textiel verkocht op kunstmarkten, door het hele land heen. Daar hebben Steven en ik elkaar ook 14 jaar geleden ontmoet. Op de kunstmarkt."
Waar haal je je inspiratie vandaan?
“Ik ben in Thailand, Indonesië, Afrika, Mexico en Griekenland geweest. Ik ben enorm gefascineerd door bomen. Waringinbomen met van die luchtwortels uit Indonesië. Baobabbomen uit Afrika en Azië en Bodhibomen uit India. Die verstrengeling van bomen vind ik prachtig. Bomen hebben karakter. Mensen zijn net bomen.
Steven vult trots aan: “Kijk hier, bij dit Baobab-wandkleed heeft ze tien technieken gebruikt! Die mag ze niet verkopen.”
Titanium- en zilveratelier
Steven: “Ik ben geboren in Indonesië, ben voor een kwart Indonesisch. Op mijn vierde gingen we terug naar Nederland, naar Dordrecht. In Schoonhoven heb ik de vakschool zilver- en goudsmeden gedaan en vanaf 1973 werk ik als zelfstandige met zilver. Ik maak sieraden, ringen, kettingen, armbanden en oorbellen. En vanaf de jaren 90 werk ik ook met titanium. Titaan is een tijd niet populair geweest omdat het voor militaire doeleinden gebruikt werd. En vanuit de Vietnamoorlog maakten ze titanium oorringen van vliegtuigen die waren neergestort. Maar die kwaliteit was slecht, dus titaan kreeg een slechte naam. Titaan kon je in de jaren 90 kopen omdat na de val van de muur de militaire boycot verdween en het niet meer als strategisch materiaal beschouwd werd. Het is sterk, het is licht en anti-allergeen. Mijn bedrijf heet Titaantovenaar."
Stevens dochter is ook actief met titaan, zij noemt zichzelf Titaantoverfee en organiseert workshops onder de naam Titaantoverfeest. Je moet er maar opkomen.
Kunstenaar of vakman?
“Ik denk toch meer vakman. Ik noem mijn atelier in Schoonhoven ook werkplaats, en geen atelier.”
Maar ik zag een foto op je website met een hoop troep erop, dat lijkt toch wel een beetje op een kunstenaarsatelier. “Ja”, beaamt hij lachend. “Ik heb het op mijn website ook over creëren vanuit chaos. En dat is precies wat ik doe.
Ik woon en werk af en toe in Schoonhoven. Bereid dan materiaal voor. Daar staat bijvoorbeeld een wals en een precisie-lasapparaat met argon beschermgas tegen oxidatie. En een stof makende polijstmachine. Die is niet fijn in een huiskamer, net als een aambeeld waar heftig op gehamerd wordt!
Hij laat me zijn werktafel/kast zien en stort een hele plastic zak (dat helpt zwart worden te voorkomen hoor ik) met zilveren ringen op tafel uit. De uitgebreide oogst van een coronawinter. Prachtige ringen, met enorme stenen erin. En op zijn website staan ook heelmooie, gekleurde ringen van titanium.
Corry vertelt dat de kleuren ontstaan door het anodiseren.
Steven: “Ja, dat is een elektrochemische oppervlaktebehandeling waarbij het titanium wordt voorzien van een oxidelaag. Daarbij zijn alle kleuren van de regenboog te maken."
De Titaantovenaar is eigenlijk een soort alchemist! Wow.
Dromen voor de toekomst?
Corry: “We werken nu zo’n vier tot vijf uur per dag. We hebben allebei AOW, dus dat is wel fijn. We gingen altijd met de camper naar kunstmarkten toe, dat is heerlijk. Je hebt je eigen bed bij je en kunt gewoon ergens slapen. Dat was echt vakantie.
Ik hoop dat we na de coronatijd nog langer op deze manier kunstmarkten langs kunnen gaan. Het wordt lichamelijk wel allemaal wat minder, helaas. Wat ik ook erg vind, is dat ik niet meer kan badmintonnen. Dat heb ik ook heel fanatiek gedaan.”
Gelukkig voor ons, hebben deze twee creatievelingen in de coronatijd allebei een webshop gemaakt. Daar is al hun kunst en vakmanschap te aanschouwen en aan te schaffen:
www. textielcollages.com
www.titaantovenaar.nl
En als ik de tuin uitloop, vraagt Corry me nog zachtjes of ik Nijmeegse Annie ken.
"Zeker."
Dan fluistert ze: “Dat is mijn dochter.”
Die heeft het dus ook niet van een vreemde…