Ze is 75 jaar en zwaait lustig met haar armen. Toen het koor de Daalse Nootjes zonder dirigent kwam te zitten, schoven ze Pieta naar voren. Inmiddels zwaait ze al vijf jaar de scepter.
Tekst: Karin Veldkamp, fotografie: Marc van Kempen
Om de twee weken op maandagavond zingen ze alsof hun leven ervan afhangt. Zo'n 25 mensen genieten dan van een avondje heerlijk zingen. Pieta - dat schrijf je als Piet met een a, legt ze uit als ik daarnaar vraag - zong mee vanaf het eerste uur, maar werd na twee jaar de dirigent van het koor: “Ik ben geen echte dirigent hoor, het was omdat ik nogal eens met mijn armen zwaaide dat ze mij naar voren schoven.”
Pieta lacht er hartelijk bij. “We zijn vooral een gezelligheidskoor en treden ook niet op. We zingen smartlappen en oude liedjes zoals Griekse wijn en Blauwe Korenbloem en ook nummers van Anneke Grönloh. We hebben een uitgebreid repertoire; voor de pauze zingen we wel twintig liedjes en na de pauze verzoeknummers. Zelf hou ik eigenlijk niet zo van smartlappen”, vertrouwt ze me toe. “Ik ben meer van de happy muziek en ging altijd naar de Sjonnies. Ik heb ze 230 keer gezien, door het hele land. Toen Ronnie Ruysdael alleen ging, ben ik ook vaak geweest. Het is een soort verslaving. Nu is me dat allemaal te druk en ga ik alleen nog naar zijn optredens op het Faberplein.”
Zingen is gezond en maakt je hoofd leeg
Door de corona crisis ligt het koor even stil zodat ik niet in de gelegenheid was om een kijkje te nemen, maar Pieta kan het aardig visualiseren. “We staan niet maar zitten gewoon lekker met zijn allen aan tafel met het liedjesboek. Voor de pauze sta ik voor de tafel en na de pauze zit ik op tafel.” Op tafel, is mijn verbaasde reactie? "Ik heb last van mijn knieën, vandaar.”
En daar klinkt haar hartelijke lach weer door de telefoon. Een vrolijk nootje is Pieta overduidelijk. Ze maakt van alles een grapje en geniet van het zingen. Toch begon ze zelf pas toen ze begin zestig was. “Ik zong altijd mee met de muziek, maar dat was het. Maar zo'n tien tot twaalf jaar geleden zocht ik iets om te doen en kwam toen bij de Daalse Nootjes terecht. Het zingen beviel me goed, het is gezond, maakt je hoofd leeg en je kan je emoties kwijt. En bij de Daalse Nootjes hoef je niet mooi te zingen, dat maakt niet uit. Je gaat vanzelf met de buurvrouw mee, die het wel beter kan. Het is vooral gezellig bij ons, maar ook serieus. Als de leden niet willen luisteren, tik ik met mijn stokkie op een rek en roep ik ze tot de orde.” Dat klinkt best streng voor de goed gemutste Pieta. “Nee hoor, het blijft gemoedelijk, maar ik ga toch ook niet naar een gymzaal om aan de kant te staan?”
Ook de Daalse Nootjes mogen even niet bij elkaar komen. De repetities beginnen hopelijk na de zomer weer op maandagen in de Daalse Hof. Voor meer informatie bel Marinus: 06 1074 8973.