Diederik Grootjans
De eerste keer dat ik met Diederik te maken kreeg, fietste ik in de jaren 80 van de vorige eeuw op de Heyendaalseweg en was er iets te zien op het balkon van de 1e etage van een hoekpand. Later heb ik eens in een huis op de Lange Hezelstraat een plafondtekening van hem gezien. Ook heb ik met hem badminton gespeeld bij een club, die om het eufemistisch uit te drukken niet uitblonk van het talent. Zij waren vooral goed als de derde helft aanbrak. Diederik was de meest sociale badmintonner die ik ooit heb meegemaakt. Hij speelde shuttles sociaal terug naar tegenstanders die er over het algemeen geen hout van konden. Ik weet niet of je het fragment van Kees van Kooten kunt herinneren waarbij een hond bewust langzamer gaat lopen zodat de steeds trager wordende andere hond (Willem) denkt dat er niets aan de hand is. Zoiets dus. Ondertussen staat Diederik ook op het portret ‘de Nachtwacht van Nijmegen’ van Sven Hoekstra. Bepaalde namen horen bij bepaalde beroepen. Je had de visfamilie Hein en Wilma Graat. Diederik Grootjans is geen naam voor een visboer. Dan denk je eerder aan een schrijver of schilder! En vanmorgen (14-9-'21) kwam ik hem tegen in de plaatselijke COOP. Elke Dinsdag staan er van hem schilderijen+tekst in de Gelderlander. Hij schuift dan aan in de pauze van de werknemers en voert dan gesprekken en maakt schilderijen. Vandaag gaat het over de gipskamer van de Radboud. Ook heeft hij een tentoonstelling in de Refter. Een bezige bij die jongen!!!!!