Een trotse wijkbewoner vertelt
De afgelopen tijd waren het wk voetbal en de Nijmeegse vierdaagse de meest besproken onderwerpen van de dag. Nu deze evenementen voorbij zijn, wordt er dagelijks gepraat over de aanhoudende droogte. Ook is het vertrek van pastoor Cyrus van Vught een veel besproken onderwerp. In september gaat hij Nijmegen en zelfs Nederland verlaten om in Duitsland verder te gaan met zijn pastorale roeping. Sinds zijn intrede in Nijmegen heb ik hem mogen “volgen”. In 17 jaartjes is hij gegroeid tot een zeer geliefde pastoor uit de wijk. Velen zullen hem missen als hun geliefde pastoor. Ik zal hem niet alleen als pastoor missen, maar meer als een broer die zich om zijn zusje bekommert. Afgelopen jaar heeft hij er alles aan gedaan om mij weer thuis te laten voelen in de Maria Geboorte kerk. Met maar liefst twee gesprekken op menselijk niveau heeft hij niet alleen de deur van de kerk voor mij weten open te zetten, maar ook de deur van mijn hart. En dan te bedenken dat onze gesprekken niet alleen over kerk gerelateerde onderwerpen gaan. In mijn verbeelding is geloven iets persoonlijks en dat doe je vanuit je hart. En elk mens heeft daar een vrije keus in. Met gepaste humor en wijze woorden weet deze pastoor altijd antwoord te geven op mijn vele en lastige vragen. Hij is toegankelijk en de kerk ook, ongeacht je achtergrond, gelovig of niet! De kerk leent zich niet alleen voor het bidden, maar biedt ook de mogelijkheid om samen koffie te drinken, als ontmoetingsplek of gewoon voor een praatje. Ik wens hem alle goeds elders met zijn nieuwe familie en dat hij daar verder mag groeien. Mijn zegen heeft hij. Met een lach en een traan zal ik zijn goede inzet koesteren!
Manorma Dwarkasing