Er waren eind september in Nijmegen, heel veel ambtenaren, bezorgde mensen en (nacht)burgemeesters, allemaal aktief bezig met goed bedoelde Coronazorg. Ze cancelden bijeenkomsten, schudden hun hoofd bij het gedrag van jongeren en andere sceptici en waarschuwden dat de ziekenhuizen overbelast konden raken en je ook nog verkouden kon worden. Dat je daarmee niet meer gewoon naar het cafe kon (en niet naar voetballen en meer van dat) leek de enige harde werkelijkheid, maar was dat alles?
Een creatief wijkje met kleinschalige aanpak
Nee er is (net als in dat Asterix dorpje in Romeins Frankrijk) in elk geval éen wijk met mensen die (zonder toverdrank of vaccin) net iets creatiever lijken en wijkbewoners blijven uitnodigen voor contact en ontmoeting. In Hengstdal nodigen ze hun wijkgenoten, ook in deze tijd na aanmelding de deur uit te gaan voor beweging en inspiratie van n ommetje of kunst. Vele wandelaars reageerden, en dat ondanks de verwarring dat alle ommetjes afgelast zouden zijn.
de ontvangst
Twintig geïnteresseerden meldden zich daarom zaterdag 3 oktober bij de Hofkamer van Centraal Wonen aan de Wachterslaan op het Limosterrein. Daar kregen ze naast check, desinfectie, koffie en taart ook een koptelefoon met blauwe lampjes (van @silentdj.com). Samen met waxinelichtjes op 2 meter in het gras zorgde dit voor een bijzonder feestelijke start van een mooi nachtelijk en veilig Ommetje met muziek, verhalen en informatie over een aantal bijzondere plekken in Hengstdal. Een wandelaarster reageerde: ”Bedankt voor het mooie ommetje met muziek, verhalen en leuke achtergrondinformatie. En wat een mooi gezicht al die lampjes en wij met onze blauwe verlichting op straat en in het bos.”
Onderweg
Onderweg vertelde de gids over de hangplek bij de Parel, Buurttafel Limos10, de Kentering, buurtmoestuin Limos, villa Gelders Hof, Rustoord en de joodse begraafplaats. Zo kwam het gezelschap bij de Bosweg met de Maycrete noodwoningen uit 1946. Daar vertelde onze Paul bij een kelderuitgraving over de vondst van een 6 m brede en drie meter diepe verkleuring in de diepe ondergrond, een aanwijzing dat de Romeinen lang geleden ook hier gegraven hebben voor hun watervoorziening met een aquaduct naar het toenmalige legerkamp op de Hunerberg.
Vandaar wandelden alle lampjes het donkere Mariënbos in naar de voormalige camping Kwakkenberg waar Hanna’floor met haar gítaar een verhaal vertelde van de wolf en de wolvin en de wandelaars inspireerde in canon zachtjes mee te zingen. Langs het zwembad van Erica kwamen ze vervolgens bij de Ahorn- en Lijsterbesstraat, waar Henk vertelde over het bijzondere stedebouwkundig ontwerp van Cees Pouderoyen uit 1948 met verspringingen, gekromde wegen langs hoogtelijnen en details in de gevels. Die heeft Standvast bij de sloop en nieuwbouw daar grotendeels terug laten komen, maar (dat is de andere kant) wel pas na een rampzalig gevoerd en door de toenmalige wethouder getolereerd inspraakproces.
Na dit intermezzo werden we de wandelaars met hun blauwe lampjes gastvrij ontvangen in buurtmoestuin Vogelkers, met muizenhapjes, maar wel een waargebeurd muizenverhaal. Terug langs de Hengstdalseweg kwam het gezelschap bij de al weer 25 jarige Vlindertuin, waar wijkcolumnist Jan voorlas uit zijn bijzondere boek ”Moord in de Vlindertuin”. Het is nog te koop bij Jan.
Het slotverhaal werd verteld bij de van binnen prachtig vormgegeven voormalige huishoudschool Maria Regina bij Elzenstraat 4B; De gemeente zou het terrein kunnen aanbieden aan collectieven van mensen die het zouden kunnen ombouwen voor duurzaam wonen. Helaas reageren de mensen bij de gemeente nauwelijks en werkte de duurzame hoofdstad niet mee aan een afweging en duurzaam hergebruik: een onnodige en pijnlijk gemiste kans.
Al met al een geslaagd Ommetje. Met dank voor de medewerking van muzikant Ton, aquaductman Paul, vertelster Hanna’floor, schrijver Jan, Rene van @Silentdj.com, Henk , Marij, Marja, en Joke plus de Euros uit het wijkenfonds van de gemeente.
NB: je kunt een deel van de wandeling meebeleven via het volgende Youtube fimpje https://youtu.be/Wh1rNTaeJk0