In de lichte werkkamer van fotograaf Godelieve Krekelberg staat een oude camera, waar je van bovenaf in moet kijken, zoals we dat kennen van ‘vroeger’. “Doet ie het nog?”, vraagt Wijkkrantfotograaf Marc. Geanimeerd praat ze met hem over de apparatuur die ze beiden gebruiken.
Tekst Wilmy Smeets, fotografie: Marc van Kempen
Fotoacademie
De Maastrichtse Godelieve studeerde Nederlands in Nijmegen en werkte daarna in het onderwijs en bij een uitgeverij. Op haar vijftigste verjaardag kreeg ze een basiscursus fotografie cadeau. Met het behaalde diploma kon ze zich opgeven voor de fotoacademie in Amsterdam en dat deed ze. “Dat was een fantastische tijd. Gedurende vier jaar ging ik één keer per week naar de les. Ik leerde alles over techniek, creativiteit en experimenteren met fotografie. Dat experimenteren is uiteindelijk mijn specialisatie geworden voor het afstuderen. Kort na mijn afstuderen heb ik een tijd lang een Nijmeegs blaasorkest gevolgd. Ik was bij de repetities en optredens. Tijdens hun jubileum mocht ik een kleine expositie houden. Ook deed ik mee aan een fotowedstrijd voor pas-afgestudeerden. Tot mijn verrassing haalde ik de Overall Photo Academy Award, met een filmpje over hoe een beeld tot stand komt. Daarna werd ik uitgenodigd voor het fotofestival in Naarden. Zo is mijn werk als fotograaf begonnen”, vertelt ze.
Spelen met het toeval
Godelieve: “Iedereen kan foto’s maken, gewoon door op het knopje van het toestel te klikken. En dan is het vaak maar afwachten wat eruit komt. Een fotograaf is daar niet tevreden mee. Die wil zelf invloed hebben op het resultaat en dat kan op allerlei manieren bij het hele proces. Maar hoezeer de fotograaf ook de touwtjes in handen probeert te houden, altijd is er weer de techniek die bepaalt wat mogelijk is, die steeds zorgt voor verrassingen. Zo ontstaan er beelden die je tevoren niet kon verwachten, die je niet eens voor mogelijk had gehouden. Dat is precies waar ik me in mijn werk mee bezighoud. Ik begin bij een beeld, iets dat mijn aandacht trekt en dat ik wil vastleggen. Vanaf dat moment begint het zoeken, het tasten, het proberen en daarbij laat ik me steeds weer verrassen door het resultaat. Je zou kunnen zeggen dat ik me in mijn werk waag aan een dans met het toeval. Maar dat klinkt zo zwaar. Noem het maar spelen met het toeval.”
Haar werk kenmerkt zich door het verbinden van het natuurlijke met het abstracte, zo krijg je een nieuwe manier van kijken. Godelieve zoekt het liefst die grens op tussen concreet en abstract: waar gaat dat in elkaar over? “Het begint met verwondering over iets. Dat werk ik uit: wát verwondert me precies. Dat breng ik terug naar de essentie, bijvoorbeeld kleur.”
Ze illustreert dit met een voorbeeld: “Ik kreeg een opdracht om in het interieur van een kliniek het bos ‘binnen te halen’. Ik ben toen een maand lang in de herfst op dezelfde plek, tijd en met hetzelfde diafragma foto’s gaan maken. Je ziet de kleuren steeds veranderen. Die kleuren heb ik uit de foto’s gepikt en daar een fotoserie van gemaakt, in de vorm van een strepenpatroon met alle herfstkleuren. Zo kijk je met nieuwe ogen naar de kleuren in het bos.”
Exposities
Inspiratie doet ze op door wat ze ziet in het alledaagse én door samenwerking. “Fotografie is eenzaam. Daarom werk ik graag samen. Ik maak deel uit van en exposeer met verschillende fotogroepen, o.a. in Amsterdam en Rotterdam. Mijn werk is ook te zien in Nijmegen, in het Kunstmagazijn in Brakkenstein, een leuke galerie. Verder zou ik graag voor langere tijd willen werken aan een project met andere kunstenaars, dat kan een andere fotograaf zijn, maar ook een schilder of een dichter. Zo heb ik ooit een leuk project gedaan op een school: hoe komt de identiteit van de school tot uiting in het interieur.”
Op mijn vraag wat ze haar mooiste foto vindt, geeft ze een verrassend antwoord: “Foto’s die ik maak van familie, mijn kinderen en kleinkind zeggen me nog meer dan mijn kunstfoto’s, ze raken een andere snaar in me.”
Een aantal weken geleden exposeerde ze in de Stevenskerk, samen met beeldend kunstenaar Elze van den Berg. De expositie liet het resultaat zien van het spelen met het toeval. De toeschouwer werd nadrukkelijk uitgenodigd om mee te spelen. “Kom kijken en vorm je eigen gedachten bij ons werk!”
Ze heeft een tip voor lezers die graag fotograferen: “Zoek het niet te ver, zowel letterlijk als figuurlijk. Zie in het alledaagse het mooie. En begin met kijken. Ofwel volgens dichter Kees Schippers: ‘Als je goed om je heen kijkt, zie je dat alles gekleurd is.’”