Zondag liep ik met mijn puppy , een teefje van 11 weken in het Marienbos, onder de Leemkuil. Het was voor haar de eerste keer in het bos en ze genoot echt. Voor mij ook heel spannend met alle andere honden die er lopen, maar ik dacht, ik moet haar toch aan het bos laten wennen.
Ineens kwam er een wit-bruine pitbull-achtige hond, misschien een Staffort aanrennen, loslopend, met groot geblaf stortte hij zich op haar. Ze kon niet anders dan op haar rug gaan liggen en hij beet haar vol in haar vulva. Ik heb haar toen met moeite weten te bevrijden. Hij wilde niet loslaten, pakje op het laatste nippertje nog haar pootje en beet ook daar nog even flink in.
Daarna viel hij mij nog even aan. Zijn vrouwelijke baas kon hem niet kalmeren. Sterker nog, hij had een tuigje om. Zij wilde hem aan het tuigje pakken, maar hij wurmde zich er zo uit om nog een flink aan te vallen.
Er stonden heel wat mensen omheen die adviseerden om uit de situatie te gaan zodat de hond kon kalmeren. Ik moest met mijn bloedende puppy naar het dierenziekenhuis in Arnhem (op zondag kun je nergens anders terecht), waar ze behandelt is. Het komt gelukkig wel goed, al weet ik niet hoe ze voortaan op andere honden reageert.
Ik vind het heel erg dat je angst moet hebben om in het bos te wandelen. Ik heb mijn verhaal op nextdoor gezet en heel veel reacties ontvangen van mensen die het hetzelfde hebben meegemaakt (soms zelfs met dood van hun hond als gevolg) of die zich ook zorgen maken over hun honden en kinderen.
Stel dat je met je kinderen of kleinkinderen in het bos loopt en zo'n hond krijgt ineens een kortsluiting. Je moet er niet aan denken. Mocht diegene van wie de hond is dit lezen dan zou ik het fijn vinden als ze contact met mij opneemt.
