Op een nog mooie donderdagmiddag, de zeventiende november, werd het Internationaal Vrouwen Centrum tenslotte heel feestelijk echt geopend. Eerder hebben we in de Wijkkrant al over de gedwongen vervroegde verhuizing van het IVC verhaald, met alle narigheid die daarmee gemoeid was. Het ergste was nog wel dat er nog steeds geen alternatieve huisvesting gevonden werd, die aan alle wensen kon voldoen: ruimte weliswaar beschikbaar, maar op moeilijk bereikbare locaties. Terwijl de belangrijkste voorwaarde was: centraal gelegen en goed bereikbaar met openbaar vervoer. Pas op het laatste moment kwam het lege pand in de Pater Brugmanstraat beschikbaar.
Door Seph Schreurs
Omdat er na de voltooide verhuizing nog heel wat aan de noodzakelijke voorzieningen gewerkt moest worden, duurde het een flink aantal weken voor alles op orde was. Vervolgens was het wachten op het einde van de Ramadan, maar toen was het toch zover. De middag begon voor de vaste gebruikers met het vieren van het Suikerfeest, om drie uur waren de meeste vrouwen weer naar huis. Onder andere omdat er voor deze gelegenheid ook mannenbezoek toegestaan werd en het is nu eenmaal een Vrouwencentrum!
De grootste 'zaal' bleek leuk versierd en stroomde vol met belangstellenden. De mannen waren duidelijk in de minderheid, maar dat mocht de pret niet drukken. Gezellig was het in elk geval! Keurig op tijd werden we verwelkomd door Roya Banaei-Abolghasem, een Iraanse, die als taaltrajectbegeleidster werkzaam is op het IVC. Dat ging prima, in goed verstaanbaar Nederlands
(want Nederlanders waren er ruimschoots aanwezig) en op een heel ongedwongen manier. De sfeer zat er meteen goed in. Hierna gaf Roya het woord aan Mariet Meurs, bestuursvoorzitter. Zij komt vaker op bezoek en is zeer goed op de hoogte van wat er allemaal gebeurt in het IVC. Want dat beperkt zich echt niet alleen tot taallessen. Dat kan ook niet omdat alleen leren spreken (en soms ook lezen en schrijven) niet voldoende is om goed in te burgeren. De ongeveer 150 vrouwen, die er wekelijks komen, zijn uit allerlei landen afkomstig. Lang niet iedereen is in haar geboorteland naar school geweest, dus de niveau's verschillen onderling nogal. Het IVC is kennelijk de juiste plek om daar op informele wijze op in te spelen. Zij bedankt en complimenteert de Gemeente uitdrukkelijk voor het begrip en geduld, waarmee deze bijzondere werkwijze al bijna vijfentwintig jaar financieel mogelijk maakt wordt.
Wethouder Lenie Scholten, die naderhand gevraagd is om haar openingsspeech, was haar spiekbriefje kwijt en was zo vriendelijk om het één en ander nog eens uitgebreid op papier te zetten.
"Ik ben erg trots op het IVC. Ik herinner me nog 25 jaar geleden, in de Burchtstraat, toen het IVC daar haar deuren voor het eerst opende. Sindsdien heeft het IVC haar positie in de stad behouden: een goede plek voor vrouwen van alle nationaliteiten. Veel vrouwen ervaren het IVC als een veilige plek, men voelt zich geborgen, het is er altijd gezellig, er wordt veel plezier gemaakt, er heerst respect voor ieders culturele achtergrond, er komen vrouwen van alle rangen en standen, van alle religies, dat creëert een sfeer waar ook verdriet en nare ervaringen gedeeld kunnen worden, vrouwen vinden steun bij elkaar. Of zoals een vrouw het zei: ik voel me hier geen buitenlander. Het IVC is een belangrijke partner voor de gemeente. Jaarlijks maken wij afspraken om tientallen vrouwen Nederlandse taal te leren op het IVC. Via de methode van het informeel leren, laagdrempelig, gemengde groepen van alle nationaliteiten, met ruimte voor persoonlijke aandacht. Veel vrouwen maken vervolgens de sprong naar een opleiding of een baan. De toekomst van een ieder in Nijmegen is voor vrouwen van het IVC een belangrijk aandachtspunt en ik hoop dat wij als gemeente ook al deze vrouwen de toekomst kunnen bieden in onze stad waar zij op hopen. Het gemeentebestuur heeft veel waardering voor de inzet van het personeel en het bestuur van het IVC. Het is een professionele organisatie, waar meerdere vrouwen via een gesubsidieerde baan werkervaring hebben opgedaan. De directeur Nel Ruiven verdient helemaal een pluim: zij is de spil waar het IVC op draait. Gelukkig is het het bestuur van het IVC gelukt om een goede nieuwe lokatie voor het IVC te vinden. Kortom genoeg reden om met het 25 jarig bestaan het IVC eens even goed in de schijnwerper te zetten: de dames verdienen het. Nogmaals: van harte gefeliciteerd en hopelijk tot over 25 jaar!"
Vervolgens krijgt Nel van Ruijven, de bescheiden, maar uitermate veelzijdige coördinator het woord. Zij richt zich vooral op projecten als bijvoorbeeld het Winkeltje. Hier oefenen cursisten in het draaiend houden van een tweedehands kledingwinkeltje. Hierna kwam nog een presentatie over en van het IVC.
Het officiële gedeelte van de middag werd afgerond door een gelegenheidskoor, bestaande uit medewerksters, vrijwilligsters en cursisten. Dat klonk prima, terwijl er maar enkele weken was geoefend.