Uit alle inzendingen heeft de redactie na lang wikken en wegen twee prachtige verhalen geselecteerd. Om voor te lezen bij de kerstboom!
Het Vliegende Paard
Door Mignon Ackermans
Het was op eerste kerstavond, heel lang geleden. Dikke sneeuwvlokken vielen over Nijmegen Oost. De straten waren stil en in het parkje op de Hunnerberg stond Felix het Vliegende Paard. Een traantje gleed langs zijn stenen wang. Terwijl hij helemaal alleen buiten op zijn koude sokkel stond, vierden de mensen in de buurt kerstfeest en hadden plezier. Toen het Paard zijn hoofd naar de hemel richtte, zag hij plotseling een fel licht langs de bomen schieten. Dat leek wel een vallende ster! Felix besloot om op onderzoek uit te gaan. Hij sloeg zijn bevroren vleugels uit en vloog over de Hunnerberg, op zoek naar zijn vallende ster. Maar wat zag hij daar? Een vage gloed schemerde door de besneeuwde takken. Felix ging er voorzichtig op af. Toen hij dichterbij kwam kon hij zijn ogen niet geloven. In het paardenweitje aan de Berg en Dalseweg stond een reusachtige arrenslee. Een dik klein mannetje in een rood pak zat verslagen op de bok. Het was de Kerstman! Toen hij Felix opmerkte zei hij treurig: 'Hohoho, vrolijk Kerstfeest' en barstte in snikken uit. Het Paard vroeg wat er aan de hand was en de Kerstman legde uit dat hij op weg was om de kinderen van Nijmegen Oost hun kerstcadeautjes te brengen, toen één van zijn rendieren struikelde en neerstortte. Hoe moesten al die lieve kindjes nu op tijd hun pakjes krijgen? De slee was immers veel te zwaar, om door de overgebleven rendieren getrokken te worden. Felix dacht even na en zei toen tegen de Kerstman: 'Laat mij u dan helpen de pakjes te bezorgen, ik heb twee vleugels en ben sneller dan het licht!' De Kerstman vond het een fantastisch idee. Nu zouden de kinderen van Nijmegen Oost hun pakjes toch nog op tijd krijgen.
Het gewonde rendier lieten ze achter bij de paarden in de stal en toen het Paard was ingespannen vlogen ze de frisse kerstnacht in. 'Hohoho!' brulde de Kerstman weer vrolijk en onder hen werden de bomen steeds kleiner. Bij ieder huis hield de slee even stil. Dan keek de Kerstman op zijn lijstje en klom met een stel cadeautjes de schoorsteen in. Pas toen alle sokken van Nijmegen Oost waren gevuld, keerden ze terug naar de stal. Nu een groot deel van de cadeautjes was bezorgd, was de slee licht genoeg om door de overgebleven rendieren getrokken te worden. De Kerstman bedankte Felix en zei dat hij niet wist wat hij zonder zijn hulp had gemoeten. Het gewonde rendier werd achterin de slee gelegd en hohoho daar gingen ze weer. Het Paard zwaaide de Kerstman na totdat de slee slechts een lichtpuntje in de heldere sterrenhemel was en zocht toen zijn besneeuwde sokkel weer op. Hij was zó moe dat hij meteen in een diepe slaap viel. Hij droomde van de kinderen die hun cadeautjes uitpakten en kerstliedjes kwamen zingen in het parkje, van kerstkransjes en gezelligheid
Maar toen hij wakker werd, was het alweer bijna licht en nog steeds stond hij er verlaten bij. Felix knipperde met zijn ogen. Wat flitste daar voorbij? In zijn ooghoek zag hij plotseling een schitterende kerstboom staan. De mooiste die hij óóit had gezien. Met gekleurde lichtjes en grote glimmende ballen. 'Hohoho, vrolijk Kerstfeest!' hoorde hij in de verte en toen begreep het Paard dat de Kerstman zojuist zíjn kerstcadeau had gebracht. De volgende ochtend, al heel erg vroeg, kwamen de kinderen uit de buurt naar buiten. Vol verbazing verzamelden ze zich om de prachtige kerstboom. Ze zongen liedjes en dansten in de sneeuw. Een mooier cadeau had Felix zich niet kunnen wensen. Sinds die kerstmis staat er ieder jaar weer een kerstboom bij het Vliegende Paard en nooit hoeft Felix meer in zijn ééntje kerstfeest te vieren.