Nijmegen Oost telt veel mooie bomen. Sommige zijn echte persoonlijkheden. De inwoners van Nijmegen Oost houden van hun bomen en leven met hen mee. Bijvoorbeeld met de rode beuken langs de Van 't Santstraat. Toen die gerooid zouden worden, kwam de buurt in opstand. Begrijpelijk want ze geven allure aan de buurt.
Nu hebben sommige inwoners een dusdanige band met de bomen, dat ze hun woordeloze taal kunnen opvangen. Zo verklaar ik de aanwezigheid van dit gedicht op deze boom. Het is de afscheidsbrief van een bijna 100-jarige. Aan zijn/haar/hun voet leven zwammen. En dat betekent dat het einde onafwendbaar is. Vaarwel boom. En dank je wel voor alles.
