Nijmegen is veel veranderd in de loop der jaren en die veranderingen zullen zich blijven voordoen, ook in Nijmegen-Oost. Sommige plekjes zijn echter nog hetzelfde als, pakweg, 45 jaar geleden.
Door Eric Hendriks.
NIJMEGEN-OOST TOEN:
Het is begin Maart 1944. We bevinden ons op de kruising van ’t Santstraat en Dommer van Poldersveldtweg en zijn getuige van een droevige maar indrukwekkende plechtigheid op het plein voor de Christus Koningkerk. Voor de kerk staan twee rijtuigen met elk vier kistjes die de lijkjes bevatten van acht kinderen. Ze zijn omgekomen doordat Amerikaanse piloten Nijmegen abusievelijk hielden voor een Duitse stad en hier hun bommentapijt lieten vallen. Een van de slachtoffers is Gerard Bakker, negen jaar oud. Hij kwam terug van school in de stad en was op het verkeerde moment op de verkeerde plaats: op het Kelfkensbos waar hij tegelijk met zeven andere kinderen omkwam. Zijn zusje Mara van acht jaar is bij zijn begrafenis: zij staat rechts onderaan op de foto, goed herkenbaar aan haar puntmuts.
Heel veel herinnert zij zich niet meer van de begrafenis. “Het meeste indruk op mij maakte het feit dat de lijkkistjes niet de kerk in mochten tijdens de mis. Ze waren al eerder op de Graafseweg begraven geweest in ongewijde grond en dan kan dat blijkbaar niet meer. Ik kan dit nog steeds niet begrijpen. Na afloop van de mis gingen we in een lange, lange optocht te voet over de van ‘t Santstraat naar de begraafplaats op de Daalseweg. Daar werden de acht kinderen bij elkaar begraven.”
NIJMEGEN-OOST NU
Het is een zaterdag in het begin van februari 2003. Nog een paar weken tot aan de herdenking van het bombardement op 22 februari. Een heel ander beeld dan 59 jaar geleden. De Christus Koningkerk is er, op de toren na, niet meer. Alleen de naam van de bushalte herinnert nog aan de naam van deze kerk. De pastorie is ook weg. Van daaruit is destijds de foto gemaakt: het was nog een hele toer om nu exact zo’n foto te maken!
Waar destijds een leeg veld was, staat nu een modern appartementencomplex voor senioren. Dat er ook nog maar kort staat, want daarvoor stonden daar de schoolgebouwen van “De Ark” die in de jaren vijftig gebouwd zijn en in 1997 weer met de grond gelijk gemaakt. Het is druk. Het gewone leven in het begin van de 21e eeuw ontplooit zich voor mijn ogen. Volle parkeerplaatsen voor de ‘van-alles-en-nog-wat’ winkel van Ron Wolf. Ingang van kerk is ingang van winkel geworden. De viskraam is in vol bedrijf om de hoek bij het electriciteitshuisje dat, zo bedenk ik me opeens, er in 1944 ook al stond. Een volhouder! Evenals de tekst ‘kapper’ op één van de huizen aan de Dommer. Die verf heeft het toch heel aardig gehouden in al die 59 jaren. Zou het over 59 jaar vanaf nu, in 2062, ook nog leesbaar zijn? Ik roep de eigenaar van het pand vanaf deze plek op om dit kleine stukje erfgoed van Nijmegen-Oost te onderhouden. Dan heeft de redactie van de Wijkkrant tegen die tijd, in jaargang 92, weer iets opmerkelijks te melden…