Nijmegen is veel veranderd in de loop der jaren en die veranderingen zullen zich blijven voordoen, ook in Nijmegen-Oost. Sommige plekjes zijn echter nog hetzelfde als, pakweg, 45 jaar geleden.
Door René van Onna
Haar brief aan de redactie liet aan duidelijkheid niets te wensen over: het wordt er allemaal niet mooier op in Nijmegen. En ook ons Nijmegen-Oost lijdt onder de veranderdrift van de hedendaagse bestuurderen.
Mevrouw Peters is de schrijfster van de ingezonden brief. Ze woont al haar hele leven in Oost. Ze zegt, dat ze de Wijkkrant hogelijk waardeert maar ze geeft ook aan, dat ze niet echt blij is met alle veranderingen in en om de wijk. Te veel huizen, te veel auto's, bijna geen mooie vergezichten meer. En de bankjes in het Bloemenbosch zijn weggehaald. En omdat ze ook vermeldde, dat ze een aardig foto-archief bezit, ging ik op een zonnige zaterdagmiddag bij haar op bezoek. Mevrouw Peters zit vol met prachtige verhalen, zodat in deze 'Toen en Nu' de foto wat minder belangrijk is dan haar vertelling. Een van de vele, want ik zou gemakkelijk een Wijkkrant vol kunnen schrijven over haar avonturen! We woonden in de Verhulststraat, want mijn vader werkte bij het spoor en dan kwam je al snel in het 'Spoorbuurtje' terecht.Het was oorlog en omdat we toch goed wilden eten, ging ik iedere dag, weer of geen weer, in de kano naar Gendt om melk en groenten te halen. Of naar Millingen voor antraciet, als mijn oom daar lag met zijn schip. Waarop ze onmiddellijk een kastje opent, met tientallen fotoalbums en mij de foto van de kano laat zien.
Prachtige kiekjes verder nog in een oud album van haar ouders. De foto's dateren uit de jaren twintig. Ze heeft ook foto's waarop vanuit de Sophiaweg de kerk op de Heilig Landstichting is te zien. Daartussen alleen maar glooiend landschap. Ja, dat mis ik heel erg, zegt ze. Die mooie vergezichten. Alles wordt maar volgebouwd Maar verreweg de meeste albums bevatten fotomateriaal van haar dochter.
Ik ben namelijk op bezoek bij de moeder van Ciska Peters,ooit werkzaam op het belastingkantoor in Nijmegen, daarna een populaire zangeres en na haar actieve zangcarrière succesvol impresario met haar echtgenoot Pim ter Linde. Mevrouw Peters zit er vol mee, verhalen over Ciska. Ik ben altijd met haar meegegaan, elk optreden. Het begon allemaal op een door kapper Barend Welling georganiseerde talentenjacht aan de Dommer. Ze werd eerste. Vervolgens won ze een talentenjacht van Radio Luxemburg en kreeg een auto. Willem Duijs zat in de jury en nodigde haar uit voor een optreden in zijn Muziekmozaiek. Daarna ging het snel. Ze werd een geziene artiest in het land. Moet je zien met wie ze allemaal heeft gewerkt! (Ze laat foto's zien van Ciska met Gert Timmerman, Willeke Alberti, Edwin Rutten - hij was trouwens getuige bij het huwelijk van Ciska en Pim- en Rob de Nijs). Ik zie verder nog aan mijn oog voorbij trekken Cliff Richard, Shirley Bassey, Vera Lynn en Sammy Davis jr. De foto met Sammy is genomen in Philadelphia, waar Ciska toen drie weken verbleef. Ze spreekt hond Bonnie even vermanend toe en laat me een fotootje zien van de trappen bovenaan in Hengstdal die de Hengstdalseweg met de Postweg verbinden. Mevrouw Peters staat daar halverwege met haar hond. Eén van de vele die ze heeft gehad.Medvrouw Peters is een dierenvriend die absoluut geen dierenleed kan verdragen.
Nu, in 2003 woont mevrouw Peters recht tegen over die trappen. Ciska was even over en poseert naast haar moeder en Bonnie de hond. Eigenlijk is er op dìt plekje in die jaren niets veranderd. Alleen de hoofdrolspelers in dit verhaal zijn wat ouder geworden!