Rob Jaspers
Het was voor mij onmogelijk slechts één pand te kiezen als bijdrage voor het boek Mijn favoriete gebouw in Nijmegen. Ik doorkruis graag de stad en telkens stuit ik op verrassingen, nog steeds. Ja ik let op de uitstraling van een gebouw. Maar het meest enthousiast word ik als ik de achtergrond leer kennen, de verhalen van de plek en omgeving. Dan ga je anders kijken. De straten in mijn wijk de Vale Baerd in Oost zijn vernoemd naar verzetsmensen. Gefusilleerd op D-day, de dag dat de bevrijding van Europa begon. Dat vergeet ik nimmer als ik naar het straatnaambordje voor mijn huis kijk.
Tegelijk staat mijn huis op restanten van de oude schoenenfabriek Robinson. En ooit lag er zelfs een wielerbaan. Ga ik wandelen, dan loop ik binnen een minuut langs de plek waar het eerste voetbalveld van NEC lag. Rond mijn woning tref je dus vele bijzondere herinneringen, allemaal supercadeautjes van de plek.
In het boek struikel je over vele mooie verhalen. Je leest hoe mensen hun favoriete gebouw verbinden met hun hun tijd als kind, als scholier, als student. Ze vertellen over hun vaste kroeg, hun werkplek, hun familiehuis. Ze schetsen vaak prachtige details over de gebouwen. Je wordt er blij van tijdens het lezen.
Voor mijn bijdrage aan het boek stemden de uitgevers gelukkig in met ‘wat vals spelen’. Ik mocht mijn stadstocht beschrijven en stilstaan bij een reeks bijzondere locaties, zoals ook stadsbrug De Oversteek die een unieke blik op onze nieuwe waterstad biedt. Uiteindelijk eindigt mijn tocht bij de Nyma-watertoren. Een monumentaal restant van de oude kunstzijdespinnerij die hier bijna 100 jaar geleden startte. Een toren die binnenkort een nieuwe toekomst krijgt met creatieve ambachtsmakers en die mij tegelijk verbindt met mijn verleden. Nyma staat voor Nijmegen-Maastricht. Zo kom ik aan de Waal alsnog uit bij mijn geboorteplaats.