Op bezoek bij Thomas Hontelez: hij heeft als pelgrim een voet/fietstocht gemaakt van Nijmegen-Oost naar Istanbul. Bij een pelgrim verwacht ik eigenlijk niet de jonge verschijning die Thomas is, ten tijde van zijn tocht in 2014 was hij pas 25.
Door Wilmy Smeets, foto’s door Marc van Kempen
Keerpunt
Aanleiding voor zijn tocht naar Istanbul is dat hij in 2014 op een keerpunt in zijn leven staat: net afgestudeerd in religiestudies maar nog geen baan, zijn relatie is net beëindigd. “Wat moet ik gaan doen”, vraagt hij zich af. Dan herinnert hij zich de wandelstok die hij een hele tijd geleden van een hazelaar heeft gemaakt en die wacht op avontuur! Het plan wordt geboren om te gaan wandelen. Maar waarheen?
De gebruikelijke doelen als Santiago de Compostella en Rome spreken hem niet zo aan. Hij kijkt op de wereldkaart en zijn blik valt op Istanbul, een stad waar hij dubbele gevoelens bij heeft: hij heeft de prachtige stad bezocht met zijn ex-vriendin maar haar ook verloren aan die stad. Daarom is Thomas boos op de stad, die heeft zijn vriendin ‘afgepakt’. Tegelijkertijd beseft hij dat het wel gek is om boos te zijn op een stad. Hij wil niet kwaad blijven en kiest juist Istanbul daarom als doel. Daarmee heeft hij een tocht van ongeveer 4000 kilometer voor de boeg.
Hij gaat op pad met een tentje, wat spaargeld, veel tijd en natuurlijk zijn wandelstok. Ter voorbereiding heeft hij twee boeken gelezen van mensen die ook naar Istanbul zijn gelopen. Het eerste stuk lopen zijn ouders en een vriendin mee, maar vanaf Kranenburg gaat hij alleen verder om via Oostenrijk, Hongarije en Bulgarije naar Turkije te trekken.
Wandelen is niet overal genieten van de natuur
Wij zijn gewend aan goed onderhouden wandelpaden, maar dat is op een groot deel van zijn traject niet het geval. In landen als Bulgarije snappen mensen niet dat je zomaar een eind gaat wandelen, wandelen wordt daar gezien als een teken van armoede omdat je geen andere vervoermiddelen hebt. Wandelpaden worden niet onderhouden en dat maakt het voor Thomas soms wel lastig om de route te vinden.
Onderweg doet hij bijzondere ervaringen op. Zo ontmoet hij een jongen die ook onderweg is, zonder geld. Thomas maakt zich juist zorgen over geld op dat moment. Doordat de twee een tijdje samen optrekken, krijgt hij vertrouwen erin dat reizen ook lukt zónder geld: ze komen veel goodwill en vrijgevigheid tegen.
Wat is pelgrimeren?
Pelgrimeren is voor Thomas het laten samenvallen van de uiterlijke reis én de innerlijke reis die hij maakt. Het doel van de pelgrimstocht is voor hem verdieping en bezieling vinden, maar niet gekoppeld aan een bepaalde religie. Onderweg is hij tot het besef gekomen dat een pelgrim slechts twee essentiële deugden nodig heeft om te (over)leven: eenvoud en openheid. “Openheid naar zowel de mensen die je tegenkomt als naar wat er gebeurt op je weg”, licht hij toe. “Een pelgrim is onderweg en daardoor is er ruimte om na te denken. Je hoeft echter niet per se te lopen om een pelgrim te zijn, het gaat uiteindelijk om de innerlijke reis die je maakt.”
Waarom een boek?
Thomas is verdrietig en boos op weg gegaan maar eenmaal aangekomen in Istanbul merkt hij dat hij op een andere manier naar het verleden kan kijken en wijzer is geworden. De reden voor het boek is dat hij de twee deugden ‘eenvoud + openheid’ in de maatschappij onder de aandacht wil brengen en mensen wil aansporen om deze in te bouwen in het dagelijks leven. ‘Wandelen naar wijsheid’ is de titel van het boek dat hij heeft geschreven over pelgrimeren. Het boek bevat levenslessen voor iedereen en is in de boekhandel verkrijgbaar (Uitgeverij Kok Boekencentrum).
Thomas is momenteel docent Levensbeschouwing in Arnhem en bestuursvoorzitter van Walk of Wisdom. Tevens begeleidt hij wandeltochten in Italië rondom Assisi.