Ik ontving het bericht dat ons voormalig redactielid Seph Schreurs is overleden op 80 jarige leeftijd. Seph was tussen 2001 en 2008 actief voor de wijkkrant: hij schreef vele, vaak pittig gekruide artikelen en was ook de advertentie-coördinator. Ter nagedachtenis lees je hieronder één van zijn mooiste columns, uit een wijkkrant van 2003. Al zijn andere columns en artikelen over bijzondere gebeurtenissen en plekken in Nijmegen-Oost lees je hier.
Column: Nijmegen Tweede Stad (Wijkkrant Nijmegen-Oost, 2003)
Door Seph Schreurs
Uit een Limburgse kerkmusicus en een Amsterdamse cafédochter ben ik kort voor de oorlog in Mokum geboren. En daar ook opgegroeid. Mijn eerste ontdekking, dat er - buiten Amsterdam - tenminste nog één andere stad bestond, deed ik enkele jaren na die oorlog.
Er kwam een nieuw jongetje in onze straat wonen: Dikkie Fuchs. Ondanks zijn achternaam toch echt Nederlands. Het bijzondere aan hem was de vliegende hollander waarop hij zich over de stoep voortbewoog. Een interessant voertuig dat voor ons geheel nieuw was: het werd met de voeten bestuurd en met de handen letterlijk voortbewogen middels een stang. Maar wat het meest opviel was, dat hij, zodra hij het gevaarte tot stilstand bracht, steevast uitriep “Nijmegen!”.
Zo'n jaar of tien later werkte ik bij een ouderwetse kerkorgelbouwer en kwam tijdens de zomervakantie met een wat oudere collega naar Nijmegen om het orgel in de kapel van het toenmalige Canisiuscollege een stevige onderhoudsbeurt te geven. Wij werden voor het logies ondergebracht in een van de slaapzalen; elk in een chambree. Dat was zo'n houten hokske zonder deur zo-dat de surveillant te allen tijde kon controleren of je je handen wel boven de dekens hield. En de vrije avond besteedden we aan een wandeling. Op een prachtige avond zag ik aan de overkant van de Berg en Dalseweg een wonderlijk mooi voertuig. We staken over (dat kon toen nog) om deze schoonheid eens van dichtbij te bekijken. Gezien het merkwaardige stuur en vier wielen moest het haast wel een auto zijn. Maar waarom stond er geen merknaam voorop, zoals dat gewoonlijk het geval was? We liepen er omheen en zochten naar een naam. Maar het enige dat we vonden waren de letters D en S en twee kleine, omgekeerde V-tjes.
Ongeveer zestien jaar later moest ik met mijn gezin verhuizen vanwege een nieuwe baan in Arnhem-Zuid. Na het sollicitatiegesprek in het Centrum reden we terug naar Nijmegen, waar we bij vrienden zouden overnachten. Het stond voor ons toen al vast, dat we in geen geval in Arnhem wilden wonen. En toen we de Waalbrug over kwamen waren we het er over eens: Dit is het! Al moeten we ooit, bij gebrek aan parkeerplaatsen, ons voertuig vaarwel zeggen, we gaan niet meer weg uit Nijmegen!
-------------------
Al zijn andere columns en artikelen over bijzondere gebeurtenissen en plekken in Nijmegen-Oost lees je hier.