Columns


Afbeeldingsresultaat voor vliegen

Vliegen

Een goede vriend vroeg me of ik zin had om in deze maand een paar dagen mee te gaan naar Rome. Ik ben er nog nooit geweest en Italië staat sowieso op mijn wensenlijstje, dus dacht ik: waarom niet?

Ongeveer tegelijkertijd las ik een stuk over de gigantische vervuiling van de paneet door het luchtvaartverkeer. Met het groeiend aantal vluchten worden alle andere initiatieven om de CO2 uitstoot te verminderen per direct weer om zeep geholpen. Sterker nog: het wordt alleen maar meer: meer vliegverkeer, meer vervuiling en meer opwarming met alle inmiddels bekende gevolgen van dien. Je stoel (en geweten) afkopen met een boom heeft dan ook weinig zin. Dat zouden er minstens duizend moeten zijn, volgens het artikel.

Inmiddels gaan er steeds meer stemmen op om belasting te heffen op het gebruik van kerosine. Natuurlijk is het heerlijk dat we tegenwoordig overal snel kunnen komen. Maar laat ons daarvoor op zijn minst weer ‘normale’ prijzen betalen, waardoor ‘even een stedentripje maken om een paar dagen lol te beleven’ toch een andere waarde krijgt. Op mijn laatste trip naar Dublin – gekregen van mijn dochters - verbaasde ik me over de bomvolle straten vol internationaal uitgaanspubliek. Met een goedkoop ticket, een AirB&B-bed en wat fastfood is een vriendenuitje naar een willekeurige stad in Europa welhaast goedkoper dan een ‘verantwoord’ tripje naar Texel, Amsterdam of de Veluwe.

Met deze wetenschap kon ik niet meer gezellig naar Rome vliegen. Ik sprak er met anderen over en kreeg diverse, soms wonderlijke reacties. Van ‘het heeft weinig zin als alleen ík niet meer zou vliegen’ en ‘we vliegen wel, maar zorgen ervoor dat afstand en verblijfsduur in verhouding zijn’ tot ‘ach, de natuur lost het uiteindelijk zelf wel weer op’. En dan zijn er nog de mensen die principieel nooit vliegen. Al of niet door angst ingegeven.

Voor mij werd het een kantelpunt: ik moest iets doen, al was het in mijn eentje. Voor mijn dochters toekomst, voor de wereld en voor mijn eigen gemoedsrust. Voortaan maak ik bij elk eventueel (vlieg)reisje de afweging of het ‘nodig’ is en zo ja, of ik er ook op een andere manier kan komen. Met de trein door Europa reizen lijkt me op zich ook best leuk: je ziet het landschap langzaam veranderen en het is heerlijk relaxed, al duurt het wat langer en is het wat duurder. En verre oorden bezoeken, tja dat doe ik dan maar niet. Maar met een dochter in Engeland, een moeder die niet graag links rijdt en die bovendien niet erg vermogend is, blijft het een lastige kwestie.