Onze wijkgenoot Henk Horstink maakt een avontuurlijke fietsreis naar Zuid-Afrika. Op deze website en in de Wijkkrant van Nijmegen-Oost kun je hem volgen.
"Sierra Leone en Liberia liggen op dezelfde breedtegraad boven de evenaar als Suriname. Het is er tropisch warm, het regent in de regentijd vanaf april veel en nachts koelt het niet meer onder de 25 graden. Zonder ventilator zweet je 's nachts binnen zo veel dat je er wat graag een ventilator bij hebt. Ik heb zelf een paar keer buiten geslapen met alleen een muskietennet om muggen geen kansen te geven.
Het landschap is groen, maar het tropisch oerwoud is bijna volledig “ontgonnen” voor landbouw met her en der plantages. Ik zag vooral struikbossen met veel palmen. In het binnenland zag ik na 20km “onmogelijk te fietsen” zand/ grindweg een stukje prachtig oerwoud met tig grote bomen en apen en vogels (en in dorpjes vrouwen zonder bekleding van boven)
In beide landen roofden en kochten Europeanen vanaf de 16e eeuw slaven. Hier zijn overigens rond 1820 ook de eerste vrijgemaakte slaven teruggekomen als nieuwe kolonisten met de teelt van suikerriet en andere handelsproducten. In hoofdstad Freetown hoorde ik over de bijzondere historische ontdekking van slavernijexpert Emma Christopher. Via de specifieke muziek en dansbewegingen van ooit slaven in een Cubaans dorp was het haar gelukt om in Sierra Leone een dorp te vinden met dezelfde bewegingen en ritmes. Een ontroerend verhaal.
Kwam zo meer bijzondere verhalen tegen van Jay Jay uit Liberia die het was gelukt om op het strand twee eetgelegenheden op te zetten en in leven te houden.
In Bo kwam ik bij het ontbijt studenten uit het hele land tegen die voor de lokale overheid in omringende dorpen vrijwillig gegevens gingen verzamelen door het ondervragen van mensen daar. Ze mochten er helaas nog niets over vertellen, ik was graag meegegaan
Kon die dag een tijd gebruik maken van een nieuwe glooiende asfaltweg naar Liberia en ontmoette een tolk die een rol had bij de communicatie tussen de Senegalese hoofdaannemer en lokale werkers. Hij had zelf tijdens de oorlog om diamanten met Charles Taylor drie ....hele jaren zonder gedoe ..... kunnen wonen en werken in buurland Ivoorkust .
Al fietsend kwam ik zoals altijd weer onverwachte bijzondere mensen tegen .
Vlak voor de Liberiaanse grens in Farlo zag ik veel drukte waar ik doorheen moest. Raakte in gesprek met de 80-jarige Abo uit dit dorp en zijn vriend Moses Bob Tucker.
Net vandaag moesten de 1100 inwoners een nieuwe chief kiezen. Maar daarna vroeg Moses door: wat ik eigenlijk kwam doen in zijn land: wat was mijn achterliggende missie. Kortom: een leuk gesprek.
In Liberia kwam ik weer anderen tegen. Eerst een hele groep gezellige Amerikaanse leraren die hier twee jaar werken voor het oude Peacecorps en elkaar af en toe een weekend bij een van hen opzoeken. Ze moeten zich wel aan de regels houden en mogen bijvoorbeeld i.v.m. politieke moeilijkheden absoluut niet naar Ivoorkust.
Daarna hield het asfalt op en moest ik nog 40 kilometer heuvel op, heuvel af tussen gaten en richels en los grind om in Ivoorkust zien te komen.
Op deze echte “Dirt road“ kwam ik niet sneller dan wandelend in Ivoorkust: helaas niet helemaal ongeschonden, maar ik kan intussen weer fietsend verder.
Meer verhalen en foto’s? Zie polarsteps.com/henkhorstink als je daar inlogt.