#Isfahan deel 8
Buurtgenoot Henk Horstink fietst naar Isfahan in Iran en doet daar wekelijks verslag van op nijmegen-oost.nl. Henk: "Overal in Iran kom je deze dagen zulke volle prachtig ontworpen tafels tegen voor Nohruz, het Iraanse nieuwjaar. Ze staan vol met Haft Sin, de zeven klassieke symbolen die met een S beginnen zoals Seber groene spruiten en S voor verse knoflook maar ook nieuwe symbolen zoals een spiegel en levende goudvissen.
Het staat voor het vieren van het nieuwe groeiseizoen, maar ook voor de inspiratie die mensen daarbij kunnen gebruiken. Nohruz is een belangrijk feest voor Iraanse mensen. Het begint in de weken voor 21 maart met een complete schoonmaak van je huis, inclusief de tapijten en de laatste woensdag ervoor verdrijf je met familie, vrienden, vuur en rotjes de laatste spoken van het oude jaar.
Dan ben je klaar om op nieuwjaarsdag naar je ouders te gaan, hun tafel te bewonderen en waarschijnlijk bij te praten over verwachtingen en terugbezoekjes. Dat duurt tot de 13e dag als iedereen ergens buiten gaat picknicken om het ongeluk thuis te vermijden. Veel Iraniërs gaan ook op vakantie naar een andere stad. Kamperen in een park bijvoorbeeld. Maar het kan nog goedkoper. Een leraar scheikunde logeerde met zijn gezin in een speciaal leeggemaakt lokaal van een school in Khorammabad. Hij had liever een gewoon goed salaris, maar dat zit er met deze regering hier nog niet in
Had intussen na het bezoek aan Rajabali in Isfaha mijn aandacht verlegd naar de gewone toeristische doelen zoals de vele historische plaatsen. De ruïnes van Persepolis en de resten en vondsten in oude stad Susa bij Irak uit de hoogtijdagen van Babylon en daarvoor. Dat leverde zoals verwacht vanzelf bijzondere gebouwen, inspiratie en ontmoetingen.
In een boekhandel begint Mehdi uit Ahvaz een gesprek over de schoonheid van Iran, maar ook over geschiedenis en knelpunten voor jonge mensen. Als ik in Shush het museum en de opgravingen van de 6000... jaar oude stad Susa niet kan vinden en een heer vraag zet hij mijn fiets binnen en loopt mee. De hele middag laat Saeed me trots alles zien en nodigt me ook uit bij hem thuis. Meestal sla ik dat af, maar nu niet en zag bij hem huis ook zijn dochter, zoontje en vrouw.
In Khorammabad word ik ingehaald door een enthousiaste man op een mountainbike. Bahran weet veel over geschiedenis en spreekt goed Engels, maar moet groenten verkopen en kan alleen mijn gids zijn.
Ik ben heel blij met al deze gastvrije Iraniers maar wil langzaamaan ook fietsen richting huis. Heb besloten dat ik niet terug ga vliegen maar met bussen of treinen en mijn fiets door Turkije en Balkanlanden weer naar Nijmegen ga reizen.
Dat moet in 10 dagen lukken. Begin zoals altijd op de fiets.
Mahabad aan de rivier, zaterdag 24 maart Henk