Door Grieta Spannenburg
Ongeveer twee jaar zit er aan de Daalseweg een Turkse bakker. Een ruime, schone en overzichtelijke winkel, met heldere vitrines waarin allerlei lekkers staat uitgestald. Vader en zoon Bulut tonen trots hun bedrijf; winkel en bakkerij. Eigenaar is de vader, Ahmed Bulut, die een Nederlandse bakkersopleiding voltooide. De term Turkse bakker dekt dan ook niet helemaal de lading, want ongeveer 70 procent van de producten zijn puur Hollands en op Hollandse wijze gemaakt. Ahmed wijst op de bruine snijbroden die gretig aftrek vinden. Maar ja, 95 procent van de klandizie is dan ook Nederlands, die wel enige schroom moest overwinnen om de winkel binnen te gaan. Maar eenmaal binnen, worden de meeste mensen vaste klant. En proberen ze geregeld de Turkse producten, zoals ik daar in de vitrine een lekkere bol gevuld met spinazie zag liggen.
Vader en zoon hebben het naar hun zin in Nijmegen-Oost, dat kun je zien. Ze bieden een ruim assortiment aan en genieten van de baklucht die in en om de winkel hangt. De hele dag door wordt er gebakken, niet alleen ?s nachts en ?s morgens vroeg. Dat betekent altijd verse waar op de plank. En het mooie van zo?n multi-culti-zaak is dat je ook nog eens wat over Turkije te weten kunt komen. Geregeld wordt er wat over de Turkse cultuur en eetgewoonten verteld.
Bereket, hoe spreek je dat nu uit? Nou, op z?n Hollands, met de klemtoon op de eerste lettergreep. Het betekent goede zaken, lucky business, zoals Ismail (de zoon van Ahmed) met een grote glimlach laat weten. Als ik hen vraag op welk product zij het trotst zijn, kan Ahmed alleen maar het goede antwoord geven: op alles.
We zijn hier niet in Holland, maar in Gelderland. Een ander deel van Nederland dus.