Loslaten
"Je moet haar leren loslaten". Hoe vaak ik dat al niet heb gehoord na het overlijden van mijn oma. Loslaten. Dus niet meer vasthouden. Hoe doe ik dat? Hoe laat ik iemand van wie ik zoveel houd nu los?
Bestaat zoiets als loslaten? Boeddhisten zeggen dat je nooit iets vast zou moeten houden, dat iets of iemand nooit van jou is geweest. Mijn verstand weet dat, mijn gevoel zegt: "Mijn oma was er voor me, altijd wanneer ik haar nodig had. Ze gaf me liefde, warmte, veiligheid en geborgenheid. Ik ben verdrietig dat ik dit niet meer heb. Al is het zeven jaar geleden dat ze overleed, ik mis haar nog iedere dag. Ze is er niet meer. Ik zal haar lach niet meer zien, haar hand niet meer voelen en haar wijze raad nooit meer horen. Dat wat me zo dierbaar was (en nog is), moet ik loslaten?"
Als ik aan mijn kinderen denk, dan ben ik ze aan het leren loslaten. Al vanaf hun geboorte. Doe ik mijn 'werk' goed, dan groeien ze hopelijk uit tot zelfstandige liefdevolle volwassenen die hun eigen leven leiden. Ik denk aan dat moment en besef dat ik mijn kinderen nooit zal gaan 'loslaten'. Natuurlijk niet. Ik zal er altijd voor ze zijn, zolang ik leef.
En dat brengt me op een andere gedachte. Stel dat de mensen met het goed bedoelde 'leren loslaten' nu niet letterlijk loslaten bedoelen, maar 'anders leren vasthouden'? In het geval van mijn kinderen, zal ik altijd achter ze staan, ze steun geven als ze dat nodig hebben en onvoorwaardelijk van hen houden. Zoals mijn oma dat ook van mij deed.
Als ik mijn ogen dichtdoe dan zie ik haar lach. Als ik mijn hand op mijn hart voel dan voel ik haar hand. En als ik door mijn herinneringen graaf dan hoor ik haar stem. Ik kan niet anders dan blij zijn dat ze in mijn leven is geweest. Ze leeft in me voort en wat ik van haar als waardevol achtte, geef ik door aan mijn kinderen. Op die wijze is ze nog altijd bij me. Iedere dag.
Ik draag haar voor altijd mee in mijn hart. Daar houd ik haar nog altijd vast.
(Een fragment uit het boek: Waar de liefde stroomt).
Het boek is verkrijgbaar via de website van schrijfster Minke Koks: https://www.inbalanstherapie.nl/inspiratie/boeken