“Mensen zeggen tegen mij dat ik misschien moet ophouden met rare dingen verzinnen”.
Op 9 juni presenteerde kinderboekenschrijfster Marloes Morshuis haar nieuwste boek ‘Alter’ in de Stevenskerk. Inmiddels ligt het in alle boekwinkels.
Tekst Karin Veldkamp. Foto: Gerard Verschooten
Marloes woont op de Dommer van Poldersveldtweg waar, wonder boven wonder, nog twee kinderboekenschrijvers wonen. Eenmaal binnen neem ik plaats aan tafel waar een grote legpuzzel met rondzwemmende vissen in de maak is. Ik word al moe als ik er naar kijk, want het is er een met ontzettend veel kleurtinten die nauwelijks herkenbaar zijn op die ministukjes van de puzzel. Marloes heeft nu bedacht dat ze niet meer puzzelt op kleur maar op vorm. Goed plan, maar daar kwam ik niet voor.
Marloes, verschanst achter een stapel boeken, heeft er inmiddels zeven geschreven voor kinderen en jongeren. Als kind schreef ze al gedichten en bedacht ze verhaaltjes. Toch was ze al begin veertig voordat ze haar drukke baan opgaf en serieus ging schrijven. Een paar jaar later kwam haar eerste publicatie. “Het was moeilijk om ertussen te komen, want er is veel aanbod, dus besloot ik om mijn eerste boek zelf uit te geven. Een boekhandel was verbaasd dat ik geen uitgever had en besloot mij een zetje te geven, zo kwam 'Koken voor de keizer' alsnog terecht bij Lenmiscaat!”
Ingehaalde realiteit
Schrijven kan best taai zijn, heb ik wel eens begrepen en dat ervaart Marloes ook wel. “Ik begin altijd met een klein idee en bouw het uit. Dat is voor mij de lol. Het onderwerp moet me uiteraard raken en ik schrijf alleen een boek als ik enthousiast ben over het idee. Ik vraag me altijd af hoe het allemaal in elkaar moet zitten. Het is veel denkwerk en gepuzzel om er te komen, maar het is gaaf als de puzzel eindelijk klaar is. Ik schrijf veel over de wereld en richt me daarbij vooral op de nabije toekomst, ik vind het interessant om te bedenken wat er kan gebeuren. 'Quotum project Z' bijvoorbeeld stelt de lezer de vraag wat er gebeurt als we de verkeerde afslag nemen. Het gaat over een groep mensen die beweren dat alle problemen ontstaan door overbevolking, vervolgens spreken verschillende landen met elkaar af dat een miljard mensen moet verdwijnen. In Europa ontstaat er dan een groep die allerlei restricties opgelegd krijgt; ze mogen geen boodschappen meer doen en worden afgesloten van gas en stroom. Het zijn heel spannende verhalen waar jongeren makkelijk doorheen knallen, maar waar wel veel verschillende lagen in zitten. Ze worden daarom ook veel door volwassenen gelezen. 'Quotum 2' gaat over Groenland en is drie jaar geleden geschreven." Ze kijkt er wat griezelig bij als ze over Groenland begint, want de realiteit heeft haar (boek) ingehaald zou je kunnen zeggen. “Mensen zeggen tegen mij dat ik misschien moet ophouden met deze rare dingen verzinnen.”
Quote van Maaike de Vries; 'Alter is net als haar vorige boeken een rollercoaster.; Spannend en verontrustend tegelijk, omdat het realistisch aanvoelt en je de personages écht leert kennen.'
Marloes' nieuwste boek heet ‘Alter’ Als ik het boek bekijk, zie ik wat vreemds. Op de voorkant staat ‘Alter’, titel van Marloes Morshuis, maar als ik het omdraai, is de titel ‘Alleen samen’ geschreven door Cato Maris. Ik kijk nog eens beter en lees dat in ‘Alter’ Roz en Fabian in een ideale en vredige wereld leven, maar daarvoor wel een prijs moeten betalen: ze zijn gekoppeld aan een digitaal alter ego, een dialego. Net als iedereen moeten ze zich hetzelfde gedragen als hun ideale digitale spiegelbeeld, maar dat willen ze helemaal niet. Zij willen hun eigen leven leiden en gaan op zoek naar de grenzen van hun vrijheid. Daar wordt echter een stokje voor gestoken. Al snel kleuren hun schermen rood bij de maandelijkse check. Als ze vervolgens op gruwelijke wijze in de problemen komen, gaan ze op zoek naar de bron van dialego’s en stuiten op een boek dat dertig jaar geleden is geschreven: Alleen Samen.
Het verhaal inslepen
Om jongeren aan het lezen te krijgen, gaat Marloes naar scholen om over haar boeken te vertellen. “Een boek blijft soms een drempel voor jongeren, maar als je iemand nieuwsgierig maakt, wordt het wel wat makkelijker om over die drempel te stappen. Ik vertel ze hoe mijn boeken tot stand komen. Ik laat ze ook zien wat de parallellen tussen mijn boeken en onze wereld zijn. Ik wil ze het verhaal in slepen en kan hen zo een inkijkje geven in het leven van een schrijver."
