Hij is een bekend gezicht voor iedereen die wel eens boodschappen doet bij de Albert Heijn aan de Daalseweg. De donkere jongeman met de Impuls. Een zeer vriendelijke jongeman ook, die klanten altijd groet en een glimlach voor ze gereed heeft. Op mijn zoektocht naar het kerstgevoel in Oost, raakte ik gefascineerd door deze straatkrant- verkoper. Wat zou hij doen tijdens de kerstdagen? Wat vindt hij van het kerstgebeuren hier? En is er iets dat hij graag op tafel zou zien staan tijdens kerstavond? Ik zou het uitvinden, al bleek dat niet geheel zonder hindernissen te gaan.
door Grieta Spannenburg
Om deze jongeman te spreken te krijgen, dacht ik dat één gang naar de grootgrutter zou volstaan. Voor mijn gevoel was hij er altijd en het zou een koud kunstje moeten zijn om hem te spreken te krijgen. Toch leidde het op een donderdagmiddag tot een vergeefs tochtje naar de Daalseweg. De plek voor de schuifdeur was leeg. En ook binnen was er geen donkere jongeman met impuls. Jammer, maar dan zou het de volgende dag zeker raak zijn.
Impulsverkoper zoek
Ook de volgende ochtend was hij echter niet op de bekende stek te vinden. Ik kon mij er wel wat bij voorstellen. Het weer was bar en boos, het regende, er viel natte sneeuw en de wind sneed linea recta door jas en trui heen. Wat was het koud!! ?s Middags kwam ik opnieuw met muts op en sjaal om- richting de ingang van Appie. Wederom geen jongeman. Ik voelde een licht gevoel van bezorgdheid opkomen. Wie is hij eigenlijk, waar verblijft hij ?als het weer zo lelijk is? (denk de passende melodie van de Klaastijd hier bij). Waar vertoeft een impulsverkoper als het sneeuwt en vriest en waait? En terwijl de winkelwagentjes om mij heen in- en uitreden, keerde ik onverrichter zaken terug naar huis.
Rachid gevonden
Diezelfde avond was er een flink sneeuwdek tot stand gekomen en liep ik nogmaals richting Albert Heijn. Er moest wat brood en beleg worden aangeschaft. Met een verkeerschaos van hier tot Tokio in het land, en nog maar weinig mensen die de supermarkt konden bereiken, verwachtte ik niet de jongeman aan te treffen. Maar verrek! Nu was ?ie er wel! Al vele keren in de maanden daarvoor hadden we elkaar vriendelijk gegroet, of een heel snel woordje gewisseld. Nu vroeg ik aan hem of ik wat van hem zou mogen weten. Iets over kerst, kerstgevoel, kerstbeleving.
Daar moest hij over nadenken. Kerst? Hij deed nooit aan kerst. "Ik ben geen christen." "Heel veel mensen in Nederland zijn geen christen," voegde ik er aan toe. "Maar toch haalt vrijwel iedereen een boom in huis, stoppen ze er ballen in en komen zelfs Jozef en Maria eronder te staan." Dit verbaasde hem hogelijk. "Zij geloven niet, maar ze vieren het wel?" Daar kon ik alleen maar bevestigend op antwoorden. En hem vragen dat ik benieuwd was naar zijn ideeën over kerst, en wat hij graag zou willen doen tijdens de kerstdagen. Dat waren nog geen gemakkelijke vragen voor hem. Maar, ik zou hem bedenktijd geven. De volgende dag zou ?ie wederom op zijn post staan. Dan kon er eerst nog over nagedacht worden en volgden de antwoorden. "Prima". We wisselden onze namen uit en zo kon ik deze jongeman eindelijk benoemen: Rachid.
Onder dwang bij de boom
Zo gezegd zo gedaan. Maar toch niet helemaal. Het zou nog bijna een week duren eer we elkaar opnieuw spraken. De laatste sneeuwrestjes werden kleiner en kleiner. En daar stonden we dan. Voor de Appie, terwijl Rachid mij de voor- en achterkant van de ASN (een studentenblad) liet zien. "Dat is toch wel raar met het kerstgebeuren in Nederland. Voorop staat een halfnaakte vrouw in een slinger van kerstlampjes, achterop een persoonlijk relaas van een behoorlijk conservatief iemand, die wacht met seks tot in het huwelijk. Twee zulke verschillende verhalen, en toch in een kersteditie." Zijn verbazing over de Nederlandse kerstviering is groot. "Het lijkt wel of de mensen op 25 en 26 december ?onder dwang? thuis zitten bij de boom." Waar hij de wenkbrauwen helemaal bij optrekt is het gebrek aan echte religieuze beleving. Zelf heeft hij de ramadan net achter de rug. Het volgen van de strikte regels geeft hem verdieping in zijn geloof.
Wat ga je eten?
Voor Rachid speelt het kerstfeest al met al geen enkele rol in zijn leven. Wel ziet hij het als belangrijk en respectvol om de mensen die hem een gelukkige kerst toewensen, ook een soortgelijke groet terug te geven. Ook al verbaast hij zich hogelijk over ?ons? gedrag. Dan restte mij nog de voedselvraag. Wat gaat hij eten tijdens de kerstdagen? Daar over had hij nog geen strak omlijnd idee. Het kan van alles zijn. Waarschijnlijk komt het bord pas laat op de avond op tafel. Of, als hij geen trek heeft, dan zonder eten naar bed.
Het mogelijke menu op 25 & 26 december van Rachid:
- misschien een pizza
- ofwel een Marokkaanse maaltijd
- ofwel (indien geopend) een maal bij de refter van de Universiteit