Ik schrik van de verkoopster: “Is het voor een speciale gelegenheid?” vraagt ze. Ik sta in de Bruna aan de Daalse weg en heb net een boekje van Arie Boomsma op de toonbank gelegd. Maar aangezien ik me daarvoor toch enigszins schaam, laat ik het inpakken als cadeau. Maar op vervolgvragen had ik niet gerekend.
Ik kan me de weerzin tegen Boomsma wel voorstellen. Hij oogt zo gladjes, zelfingenomen en succesvol: twee meter spieren en een rustige, indringende stem, in een ijsbad zitten en optrekken van onder een tafel met een zelfvoldane grijns alsof het niks is; dat is te veel voor gewone stervelingen. Dan hebben we het nog niet eens over de verdere betekenis van deze domineeszoon: hij heeft vier van de meest prestigieuze sportscholen, hij hielp vele christelijke homojongeren uit de kast, hij deed radio, tv, podcasts en schreef ook nog even 16 boeken.
Zijn boek blijkt vlot leesbaar en geen coachingsonzin te bevatten als: “je kunt alles bereiken”, “wat jou niet doodt, maakt je sterker”. Het gaat hem niet zozeer om de doelen, maar om je houding op de weg ernaar toe. Gewoon volharden in de dingen die je je voorneemt, bij voorkeur elke dag, dan wordt het net zo gewoon als douchen of tanden poetsen.
Dat probeer ik ook bescheiden in praktijk te brengen. Elke ochtend meteen na het opstaan en voor het ontbijt wandel ik 1 kilometer, nog niet eens een kwartier. Ik ga geregeld naar Zutphen, waar mijn moeder woont. Als ik met de trein kom, loop ik vanaf het station en als ik met de auto kom, parkeer ik deze aan de overkant van de IJssel. (Een Boomsma-tip) Dan sla ik geen twee, maar zelfs vier vliegen tegelijk: ik heb beweging, ik word weer fris, ik wandel door de vogelrijke uiterwaarden en ten slotte vermijd ik de betaald-parkeren-zones. Elke avond tussen het avondeten en het toetje loop ik een rondje om het eten wat te laten zakken. Rond tien uur 's avonds, als het avondeten alweer 4 uur achter de rug is, krijg ik vaak onbedaarlijke trek in kaas, worst, chips of drop. Terwijl mijn lichaam al die calorieën op dat moment helemaal niet nodig heeft; ik ben al bijna in de slaapstand. In plaats daarvan maak ik - je raadt het al - een kleine wandeling. Dat dempt het onbevredigde gevoel en je doorbreekt de loden loomheid van het voor de tv liggen.
Dat zijn op 1 dag vijf kleine wandelingen: de stappenteller tikt in tuin en huis lekker verder. Volgens medisch onderzoek is 7500 stappen per dag optimaal, daarboven is het gezondheidseffect verwaarloosbaar. Dat komt precies overeen met de 5 kilometer die ik op zo’n dag bij elkaar scharrel!
