Sommige mensen denken dat succes een keuze is. Dat ze de koers van hun leven kunnen bepalen door hard werken en een ferme focus. Het zijn vaak succesvolle figuren die dit beweren, maar het blijft enorme quatsch. Het leven is één grote toevaltombola.
Daar zit ook een zekere schoonheid in. Want welke onwaarschijnlijke samenloop van toevalligheden was ervoor nodig om je ouders elkaar te laten ontmoeten? En een paar seconden vroeger of later je deur uit is vaak het verschil tussen sneuvelen in een verkeersongeluk en oeps, niks aan de hand.
Zelf was ik al vroeg aanhanger van het toeval, ook omdat focus en hard werken nooit tot mijn kernkwaliteiten behoorden. Bij het opruimen van mijn ouderlijk huis vond ik oude schoolrapporten, met daarin steevast de aantekening: ‘Tukje is nog een beetje speels.’
Surfend op het toeval spoelde het leven onder me door. Zo raakte ik na allerlei wendingen verzeild in de collegebanken van de psychologiefaculteit. Daar moesten we veel tijd spenderen aan statistiek en zo leerde ik dat het uitvoeren van een groot aantal gerichte steekproeven een goede manier is om het toeval te beteugelen en te komen tot een betrouwbare toekomstvoorspelling.
Omdat ik behept was met een lichte bindingsangst besloot ik deze methode op de partnerkeuze los te laten. Zo liep ik steeds even op met verschillende levens en de daarmee gepaarde hobby’s en hebbelijkheden. Een leerzaam traject waarin ik kennis maakte met onbekende werelden als kunst, bosfietsen, internationale spionage, dans en naaktloperij. Vooral aan dat laatste bewaar ik goede herinneringen. Mijn toenmalige verkering ging graag naar de sauna. Als boerenzoon was ik wel gewend aan zweten, maar zonder inspanning en zonder kleren, dat was wel een gewaarwording. Leven is grenzen verleggen.
De vakantie ging naar Frankrijk, waar we diep in de avond aankwamen op een camping. Uit de klederdracht van de receptioniste concludeerde ik dat we op een naaktcamping waren beland. Ik had en heb helemaal niks tegen naakt, maar buitenshuis heb ik graag iets meer om het lijf. Ik werd dan ook enorm blij wakker toen de volgende ochtend steenkoude regen op ons tentdak viel. Gelukkig hoefde ik me niet uit te kleden om naar buiten te gaan. Maar buiten de tent bleken de vaste campinggasten daar heel anders over te denken. Iedereen droeg dikke Noorse truien, met daaronder een vrolijk wapperende pielemuis.
Meer onderzoek volgde, met meer nieuwe werelden. Maar toeval laat niet met zich sollen, een paar verkeringen later sloeg het toe. Dit weekend zijn we twaalf jaar getrouwd.
