Vorig jaar, tijdens de zomerfeesten, zag ik de fantastische band De Baron optreden op het Valkhof. Dit jaar weer, deze keer op ’t Eiland. Het publiek gaat uit z’n dak. Balkanstijl in de Nederlandse taal. Ik dacht dat ze uit Utrecht kwamen, maar wat schetst mijn verbazing dat de leadzanger/saxofonist het opeens over Anuschka Market in Nijmegen-Oost had. Huh? Ik spreek hem na het concert aan en dan blijkt dat hij gewoon in Oost woont.
Door Simone Kiekebosch. Foto's Marc van Kempen
Pascal van Hulst (34) komt oorspronkelijk uit Enschede en woont nu met Anna, die net de deur uitgaat, en twee jonge zoontjes op het Limosterrein, in het Centraal Wonen Project Mozaiek.
“Ja” zegt Pascal. Ik woonde tijdens mijn studie in Utrecht, op een flat en dat was toch een stuk anoniemer. Ik ben heel blij dat ik hier alle buren ken. We wonen hier nu vier jaar en dat bevalt heel goed.
Het grasveldje tussen Anuschka Market en het azc vind ik geweldig. Mooie grote bomen en kinderen kunnen er spelen. Ik ben ook blij dat mijn kinderen hier op school zitten, want ze komen door het azc nu in contact met vele nationaliteiten, dat vind ik heel fijn.”
Het valt me op dat hij een stuk rustiger is dan als hij in actie is bij de Baron. Dan vliegt hij voortdurend het hele podium over als een ongeleid projectiel.
Wat doe je?
“Ik ben muzikant, liedjesschrijver en podcastmaker. Eigenlijk alles met audio. Een audiofiel, of is dat een vies woord? Haha. Podcasts maak ik samen met Tom Hofland, onder de naam Babylon Audio Collective.”
Ik heb inmiddels al wat podcasts beluisterd en het valt mij op dat het veelal mysterieuze verhalen zijn, met vaak geestverschijningen. Een van de podcasts heet zelfs Phasmofobia, de angst voor geesten.
Ben je zelf bang voor geesten?
“Nee, ik geloof het niet. Alhoewel… We zijn nu net klaar met de podcastserie “Er is iets vreemds gebeurd.” Daarbij hebben we veel mensen geïnterviewd die echt niets met het buitennatuurlijke hebben, maar toch iets vreemds hebben meegemaakt. En ik moet zeggen, eerst dacht ik dat er na de dood niets meer zou zijn dan stof, maar nu weet ik het niet meer zo zeker. En ik monteer deze serie ook liever niet meer vlak voor het slapen gaan.”
Hoe ziet het leven van een podcastmaker eruit?
"Nou, ik zit vooral achter de computer. E-mails sturen, plannen maken, pitchen bij de omroepen, subsidies aanvragen etc. Uiteindelijk zijn we dan een week op een locatie en dat is het dan.
Wij hebben het geluk dat we al heel vroeg, in 2015, begonnen met podcasts. Tom en ik zaten samen op de Hogeschool voor de kunsten en deden Writing for Performance. We kregen vanuit de VPRO een minibudget om binnen acht weken een podcast te maken. We gingen naar Tsjechië en maakten daar onze eerste productie op locatie: Babylon. Heel simpel. Met steekwoorden maakten we een fictief verhaal en dat spraken we zelf in. Ons debuut werd goed ontvangen. De volgende was Blankenberge Tapes.
We gaan naar een locatie met een globaal verhaal en laten om de beurt de acteurs komen om hun stuk van het verhaal vanuit hun perspectief te vertellen. Meestal ontmoeten ze elkaar niet eens. Tom stelt de vragen en ik zorg dat ze beschrijven wat nodig is voor het verhaal en het plot. Bijvoorbeeld wat ze zien, ruiken, voelen en ervaren. Later monteren we en gaat 80% van de tekst eruit. We zijn twee jaar bezig met een podcast.
Bij Blankenberge tapes kregen we de kritiek dat we de luisteraars belazerden. Die dachten namelijk dat het echt gebeurd was. Ik wil niemand belazeren, maar dat betekende dus wel dat het goed in elkaar zat en dat de acteurs geloofwaardig waren.
Dat is ook wat een acteur bij ons nodig heeft: je moet vooral goed kunnen liegen.
We zijn gevraagd om ook een Blankenberge tapes te maken voor Engeland en Duitsland. Deze komen dit jaar nog uit als Margate Murders en Norden Morder.
Kun je hiervan bestaan?
“Ja. We hadden het geluk om op het juiste tijdstip hiermee te beginnen. Daardoor heb ik veel geleerd over waar je precies moet zijn en wat er wel en niet in een plan moet. Het is niet dat ik naar de VPRO loop met een wapperend papiertje en dat ze meteen ja zeggen, maar het is wel iets gemakkelijker.”
En hoe gaat het met de muziek? De Baron?
“We treden zo’n 40 keer per jaar op en we hebben een consistente groei. Ons publiek wordt groter en het is echt heel leuk om te doen. Het is mooi om iedere keer weer iets verder te komen met de band. We hebben niet echt een doel als Lowlands of iets dergelijks, maar proberen wel in stapjes naar een hoger level te komen. En op een bepaald moment zitten we aan onze top. We zullen zien hoever we komen.”
Jij bent de enige Twent waarvan ik niet hoor dat hij uit Twente komt. Hoe kan dat?
“Ja”, zegt Pascal lachend: “Daar heb ik hard op geoefend. In Enschede zei mijn docent al: “geen natte T en een rollende R. Ik heb ook zangles gehad.”
Waar komt je creatieve inspiratie vandaan?
“Overal vandaan. Ik luister naar anderen, kijk films, loop, luister en ergens begint het. Het is niet zo dat ik achter mijn computer zit en vanuit een leeg blad iets verzin. Ik ben ook een echte teamplayer. Met Tom kan ik heel goed sparren over een podcast. En samen met Niek, de bassist van de Baron maak ik de liedjes.
En ik moet ook doelgericht werken. Ik ga niet zomaar een liedje schrijven, het moet een doel dienen.”
Zijn er dingen die je wilt veranderen in je huidige leven?
“Momenteel heb ik te veel scherm, en te weinig buiten. Ik heb eigenlijk een zakelijk leider nodig. En soms ben ik een beetje bang dat mijn werk opdroogt en dat ik niets meer heb. Dan zou ik, net als mijn onderbuurman, gewoon iets vasts willen hebben, werk, waar ik in 10 minuten naar toe kan fietsen.”
Toekomstplannen?
“Qua nieuwigheden zijn we nu bezig met een optreden van enkele Perzische muzikanten en schrijvers. Dat zal volgend jaar februari zijn, in Brebl.”
Is je nieuwsgierigheid gewekt naar dit creatieve multitalent?
Google Pascal van Hulst en er verschijnt een hele lijst aan mogelijkheden!
------------------------------
© Marc van Kempen
Bij interesse in de foto kunt u contact opnemen via:
www.marcvankempenfotografie.nl
No use allowed without permission
Online/offline/commercial
