Ach, die decembermaand. Je kunt er van alles van vinden, je kunt er van alles mee doen. Of je doet het gewoon niet. Mijn moeder is eigenlijk meer van de laatste club. Ze hield niet zo van feestjes en partijen, maar deed haar best er voor ons iets moois van te maken.
Zo werden Sinterklaas en Kerst in ons kinderrijke gezin uitgebreid en op originele wijze gevierd. De goedheiligman (of zijn helper, daar wil ik vanaf zijn) verdeelde de eettafel in de nacht van 5 op 6 december met rijtjes pepernoten in vakken. In elk vak een chocoladeletter en een aantal cadeaus voor mij en mijn vier zussen. Soms was er een gezamenlijk cadeau bij, dat lag dan op de grens van de vakken. 's Morgens vroeg gingen we dan in grote spanning gezamenlijk de trap af. Ogen dicht. Later maakten we uitgebreide surprises met lange gedichten en creatieve plagerijen. Het kerstfeest was er een van echte kaarsjes in de boom, uitgebreid tafelen, de kinderbijbel en pakjes voor vader Noël omdat hij dan jarig was. Met oud en nieuw bakten mijn ouders wafels en staken we sterretjes aan.
'Ons ma' heeft ons mooie herinneringen meegegeven. Daar ben ik haar dankbaar voor. Zelf zat ze eigenlijk liever met haar neus in een boek. Op eerste kerstdag hoop ik haar over te halen om bij me te komen eten. Niets hoeven, maar lekker aanschuiven. Vindt ze vast fijn. Om haar te bedanken. Nu kan het nog. Volgend jaar wordt ze 89. Mijn lieve moesje.
