Ik ben nergens gelukkiger dan in mijn tuin. Een ruime tuin vol leven in het Rode Dorp. Er is bijna elke dag wel weer wat nieuws te ontdekken - soms zelfs soorten waarvan ik het bestaan niet eens vermoedde. Misschien wil je het ook proberen? Minder onderhoud van je tuin levert meer bijen, vlinders en vogels. Nieuwsgierig? Kijk op steenbreek.nl/tuintips.
Tekst en foto's: Kor Goutbeek
Ik was al enthousiast over april, maar mei is écht de mooiste maand van het jaar. (Mei beschouw ik ook een beetje als ‘mijn maand’ omdat ik in mei geboren ben.)
Mei is de maand van de witbloeiende meidoorns en fluitekruid, de terugkerende gierzwaluwen en nachtegalen, de meeste zonuren en de meeste roofvogeltrek. De kalender staat vol: op 1 mei zingen we uit volle borst de Internationale mee op de Dag van de Arbeid, daarna volgen Dodenherdeking, Bevrijdingsdag, Giro d’Italia, Songfestival, Moederdag, Hemelvaart en Pinksteren. En, niet te vergeten, IJsheiligen: waarna de kans op nachtvorst verwaarloosbaar klein wordt. ‘Mei’ is ook een van de meest bekende gedichten uit onze literatuur, van Herman Gorter: “Een nieuwe lente en een nieuw geluid”.
Vijver
Ik ben erg enthousiast over ons stadsdeel, maar het is hier wel gortdroog. Er is bijna geen sloot, ven, vijver of poel te vinden. Terwijl een beetje water enorm bijdraagt aan de biodiversiteit. Vanaf dat ik hier kwam wonen wilde ik daarom al een vijver in mijn tuin. (Het duurde wel een paar jaar overredingskracht, want mijn geliefde zag er al peuters in verdrinken.) Rond de vijver beleefde ik in mei de mooiste avonturen met libellen. Preciezer: met de platbuik, een brede, stevige soort. Het mannetje heeft een opvallend helderblauw achterlijf, waar dat van het vrouwtje geelgoud is. Ze zitten graag op een uitkijkpost de omgeving te overzien, vanwaar ze zich op een vlieg, mug of waterjuffer storten. Ik had nog nooit het zogenaamde uitsluipen van libellen gezien, maar vorig jaar kon ik dat gewoon in mijn eigen tuin volgen. Uit een monsterachtige larve komt een schitterende libel. Een uur zat ik langs de vijverrand het proces gade te slaan. De larve was uit het water geklommen en hing aan het blad van een krabbescheer. Uit zijn huid maakte de libel zich los met nog fragiele vleugels, wit, ragfijn, tule-achtig. Nu alleen nog even de vleugels oppompen en laten drogen. Op dat moment kwam er een huismusvrouwtje langs, die ik al twee keer verjaagd had. Met een welgemikte ‘snatch’ had ze de weerloze tussenfase te pakken: hij kon op dat moment nog niet vliegen, maar ook niet meer het water in, zoals de larve.
Tuintip
Een vijver aanleggen kan een heel intensief, duur en omslachtig karwei zijn, afhankelijk van hoe mooi je het wil maken. Maar het kan ook heel eenvoudig. Ik begon met een simpel gat van een meter doornsnede en 40 cm diep met daarin een omgekeerd plastic tuintafelkleed. Ik had de bodem met stenen bedekt. Binnen een paar weken hadden schaatsenrijders, bootsmannetjes, vuurjuffers en bruine kikkers dit miniwatertje al ontdekt!
Enkele bewoners van mijn vijver:
- Bruine kikker
- Huidje libel mei 2022: lege huls die achterblijft als de libel is uitgevlogen
- Larve kleine watersalamander
- Bootsmannetje
- Waterschorpioen
- Alpenwatersalamander
