Na anderhalf jaar in het azc aan de Van ‘t Santstraat gaat Özlem (42) Nijmegen-Oost verlaten. Het is een bitterzoet afscheid. De Turkse heeft een huis toegewezen gekregen in Berg en Dal, iets waar ze al heel lang op wacht.
Tekst: Jannah Ravestein, foto: Mohanad Ataya
Tegelijkertijd gaat ze Nijmegen-Oost ontzettend missen. Het is deze wijk waarin ze zich voor het eerst thuis voelde sinds ze in 2019 asiel aanvroeg in Nederland. Hoe kijkt ze terug op haar verblijf en de mensen uit Oost?
Ze weet haar eerste ontmoeting met een inwoner uit Oost nog goed: “Een vriendelijke oudere vrouw was flessen aan het weggooien. Ze blokkeerde mijn weg, vond zij tenminste. Zelf had ik nauwelijks iets door. De overweldigende reactie ‘sorry, sorry!’ vond ik bijzonder. Het was een vriendelijkheid en behulpzaamheid die nieuw was voor mij.” Özlem zou het nog veel vaker meemaken. Korte gesprekjes in de supermarkt, bij de bushalte, in het park. Met ouderen of kinderen bij de ijswinkel, met winkeliers op Van ’t Santstraat.
Glimlach
Net als voor velen werd ook het leven van Özlem in de laatste anderhalf jaar overheerst door de coronapandemie. “Het was moeilijk om in coronatijden opnieuw te beginnen in Nijmegen”, vertelt ze. “Om besmettingen te voorkomen zaten we veel in onze eigen kamers in het azc. Gezamenlijke activiteiten vielen weg en er was weinig contact met mensen op straat. Het leven in het azc kan al eenzaam zijn, maar de pandemie versterkte die eenzaamheid. Die ene glimlach van een buurman of buurman, of een vreemde op straat, is heel waardevol.” Ondanks de beperkingen heeft Özlem zich direct thuis gevoeld in Oost: “De mensen in de wijk kennen het azc en begrijpen wie er in wonen. Als ik in onduidelijk Nederlands om hulp vraag, helpen mensen mij met veel geduld.”
Midden in de samenleving
Dat is ook anders geweest. Eerder verbleef ze in al in vijf andere azc’s. Van Budel en Hardenberg tot aan Sweikhuizen en Maastricht. “Het azc in Sweikhuizen bevindt zich in een bos”, vertelt Özlem. “Ver weg van de mensen en winkels. Ook in Budel en Hardenberg was het moeilijk om contact te leggen met de mensen in het dorp. In 2020 kon ik eindelijk voor een langere tijd in het azc in Nijmegen-Oost verblijven. Het mooie van dit azc is dat het midden in de stad is. Je loopt de deur uit en je staat direct in contact met de samenleving. Je voelt je daardoor minder eenzaam. Het geeft je als nieuwkomer ook een oprechte kans om mee te doen. Hoe meer je die kans krijgt, hoe meer je kan integreren. Daar heeft uiteindelijk iedereen baat bij.”
Toekomst
Hoewel Özlem Nijmegen-Oost en haar inwoners ontzettend gaat missen, kijkt ze er naar uit om te verhuizen naar Berg en Dal. Samen met haar 16-jarige dochter, die nu nog in Istanbul woont, kan ze eindelijk een nieuw bestaan opbouwen. Het is nog onzeker waar ze precies in de gemeente gaat wonen. Één ding weet ze wel zeker: “Nijmegen-Oost heeft een speciaal plekje in mijn hart en ik hoop er ooit weer terug te komen”
Özlem stond in maart 2021 ook al in de Wijkkrant met een verhaal over de bijzondere band tussen haar en haar taalmaatje Jannah Ravestein, tevens de schrijfster van dit verhaal.