Loes Wijffels: 'Eindman'
Na een paar jaar vond ik het wel weer tijd. Ik ben geen type om ervan verstoken te blijven. Het maakt je leven gewoon minder leuk. Minder goede ervaringen hielden me lange tijd tegen. En de overtuiging dat het vanzelf wel zou komen: gebeurt gewoon niet. Okay, bijna leek het erop. Die gedroomde 'eindman', zoals ik iemand hem laatst hoorde noemen. Bleek hij al getrouwd.
Dan toch eindelijk maar die marktplaats voor relaties op. Het leek me altijd een soort van tweedehands shoppen zonder te kunnen voelen, ruiken en proeven wat je koopt. Een veekeuring op basis van een paar bewerkte foto's en veel te mooie woorden. Na lang aarzelen maakte ik, met hulp van mijn levenswijze dochter en de dringende adviezen van mijn door de relatiewol geverfde zus, een profiel aan op een datingsite. Met angst en beven opende ik een dag later de online postbus: egostrelende berichtjes van mannen uit alle uithoeken van het land en zelfs daarbuiten. Help, hoe pak ik dit aan? Op basis waarvan kies ik om een gesprek aan te gaan dan wel af te wijzen? Elke dag kwamen er nieuwe bij. Ik kreeg niet eens de kans om zelf eens rustig rond te kijken.
Na een paar dagen, toen ik totaal verward besloot dat hele daten maar gauw weer los te laten, raakte zijn bericht mijn hart en ziel dieper dan ik wilde toegeven. We wandelden een hele middag door de binnenstad van Utrecht. De dagen erna voelde ik me alsof ik met een paraplu een tsunami probeerde tegen te houden. Het dreigde over me heen te spoelen al was het een golf van heerlijk warm en zacht water. Kun je op je 62e nog net zo verliefd worden als toen je 18 was?
------------------------------------
René Pennock: Een vrouw die het einde is'
Een vriend raadde me aan eens een datingsite te proberen. Hij had er een allerliefste vrouw getroffen, waar hij inmiddels alweer meer dan tien jaar mee gelukkig is. Samen maakten we een profiel aan, wensenlijstje en een matig pasfotootje erbij en klaar was Kees.
Binnen een dag stroomden de reacties binnen. Meer dan twintig vrouwen besprongen me als wolven een schaap op de Veluwe. Elke reactie was precies het tegenovergestelde van mijn voorzichtige voorkeuren. Ik had een relatie op afstand achter de rug en wilde graag iemand in de buurt vinden. Groningen, Den Helder, Middelburg en Maastricht kwamen voorbij, maar niemand uit een cirkel van 50 kilometer rondom Nijmegen. Een hbo/universitaire opleiding zou ik niet erg vinden, maar geen 'kandidate' had de lagere school met goed gevolg afgerond, op een enkele spinazie-academiestudente na. Hun spelling deed de vreselijkste tafelmanieren vermoeden. Zelfs 'ergens mijn leeftijd, plus of min een jaar of tien' was teveel gevraagd. Dertigers en tachtigers troef. Op een enkele ongeloofwaardige vamp na kwamen alle foto's uit het trollenbos. De tweede dag sloten zich nog eens een tiental vrouwen (als het al vrouwen waren) bij de roedel aan, dus besloot ik nergens op te reageren en sloot de site af. Gelukkig heb in de echte wereld genoeg fantastische mensen om mij heen, waarvan sommigen zelfs echte vrouwen en nog leuk ook. En jazeker: je kunt op je 64e nog net zo verliefd worden als toen je 18 was.
Al met al mocht ik nog blij zijn dat ik reacties kreeg. Een kennis van me ontving enkel een bericht van de datingsite zelf: 'Beste X, u staat nu negen jaar op onze site ingeschreven. Tot op heden zonder enig resultaat. Vindt u het goed dat we het een week zonder foto proberen ...?'