Iedere avond pakjesavond
“De overbuurvrouw moest me uitgraven”, zegt Anja Verwaal lachend. Iedereen in de Mesdagstraat kent haar en zij kent ook praktisch iedereen. En ook de pakketbezorgers. Omdat Anja en haar man een gehandicapte zoon hebben, zijn ze veel thuis. Iedere pakjesbezorger weet dat en bijna dagelijks worden ze bedolven onder pakketjes.
Door Simone Kiekebosch. Foto: Marc van Kempen
Anja: “Ja, ik neem alle pakjes aan. Je maakt wel gekke dingen mee. Laatst kreeg ik een bezorger aan de deur, die zei, 'ach, dat lukt wel' en begon zes gigantische stoelen naar binnen te schuiven. Een complete stoelenset. Hij bouwde me helemaal in, totdat ik klem tegen de muur in de gang stond. Ik kon geen kant op. Hij ging weg, maar gelukkig zag de overbuurvrouw deze actie en kwam me weer uitgraven. Vervolgens hebben we ook nog samen al die stoelen door de straat naar de nieuwe eigenaar gebracht. Alle bezorgers kennen mij. Soms komen ze door de straat en roepen vanuit de auto met zo’n mooi accent “Vandaag geen pakjes mefrrrrouw.” Ach weet je, ik vind het ook wel leuk, ik ben namelijk supernieuwsgierig en ken hierdoor de hele straat. Als iemand me vier maanden New York zou aanbieden, of vier maanden iedereen bevragen in de straat, zou de keuze voor mij gemakkelijk zijn!
Detective
Het allerleukst vind ik een pakketje waar de adressering niet van klopt. Dan heb je alleen de naam van iemand. Deze pakketjes worden ook regelmatig bij mij gedumpt. En ik zie het als een sport om net zolang te zoeken, totdat ik de eigenaar heb gevonden. Soms gaat dat via een groepsapp in onze straat, of via een buurtapp van aangrenzende straten. En anders googel ik. Een keer had ik een pakketje voor de Mesdagstraat in Millingen. Dat is dan net iets te ver om weg te brengen. Maar ik sjouw heel wat af. We krijgen ook geregeld onderdelen voor fietsen, die zijn ook heel groot, wielen etcetera. Wat ik wel apart vind, is dat mensen soms wel twee weken een pakket bij ons laten staan. Irritant, want we hebben echt geen grote gang."
De Liefde
“Ik ben heel blij met de mensen in de straat. Iedereen kijkt naar elkaar om, het zijn hele vriendelijke mensen. Soms gebeurt er iets rondom onze zoon en krijg ik van alle kanten bloemen en kaarten. Wij merken hoe fijn dat is, die liefde van de mensen om ons heen. Daar draait het uiteindelijk om in het leven. Mensen kennen onze situatie en leven heel erg mee. Dus die pakjes zie ik ook wel als een manier om iets terug te kunnen doen. Zo heb ik ook zeker tien sleutels van straatgenoten in huis. Er is altijd wel iemand die zichzelf buitensluit of een kind dat het huis niet in kan.”
Man Rinus schuift ook even aan terwijl Anja nog een aantal leuke mensen opnoemt die interessant zouden kunnen zijn voor de Wijkkrant. Rinus zegt: “Ga gewoon een keer met Anja en de hond mee, dan heb je kopij voor jaren.”
