Zijn werkruimte aan de Van de Havenstraat staat vol met dozen en kasten met heel veel vinyl. Een grote hoekbank voorkomt dat de volledige ruimte als opslag gaat dienen. Alfred Boland verkoopt singles, lp's, cd's en dvd’s aan de hele wereld.
Tekst: Karin Veldkamp. Foto: Hans Hendriks
Krankzinnige bedragen
Toen hij ruim tien jaar geleden stopte als grafisch vormgever bij het museum in Arnhem, begon zijn hobby langzamerhand andere vormen aan te nemen. "Mijn platen en cd's stonden stof te vangen en dat gold voor veel generatiegenoten." Alfred begon met de verkoop van collecties van derden.
Bijna tachtig procent daarvan gaat naar het buitenland en dat betreft alle genres, maar het is altijd specifiek. "In de jaren tachtig zijn er veel punksingles in eigen beheer uitgegeven. Daar is nu veel vraag naar. Op die singles stond: betaal niet meer dan 2,50 voor deze plaat. Dit om dure doorverkoop te voorkomen. Nu verkoop ik deze platen voor krankzinnige bedragen aan Japanners of Finnen. De duurste plaat die ik ooit verkocht heb, kostte 1200 euro, dat was een lp van Kaleidoscope, psychedelische rock uit de jaren zestig. Russen kochten ook regelmatig, maar die bestellen niet meer omdat ze geen gebruik meer kunnen maken van het betalingssysteem. Shocking Blue was daar erg populair, maar die wereld is ingezakt. Ja... Ik verkoop echt overal, alleen niet aan Arabische landen, op een keer na aan een man in Oman.”
Verzameling op straat
Bekendheid kreeg Alfred met zijn business eigenlijk vanzelf. "Het begon met mijn eigen netwerk en op mijn website heb ik goed uitgelegd wat de werkwijze is. Mensen denken vaak dat ze met hun verzameling bezig gaan na hun pensionering, maar uiteindelijk doen ze er meestal niets mee, maar ze willen het ook niet voor een prikkie wegdoen. En dat terwijl in de jaren tachtig mensen hun verzameling bijna letterlijk aan straat zetten. Laatst ontmoette ik een man die zijn collectie van tweehonderd cd's had weggedaan toen Spottify kwam en nu spijt heeft. Spottify is toch een andere manier van luisteren, je schakelt steeds over naar iets anders. Met een cd of lp loop je bewust naar je kast en luister je alles af. Hij wil nu zijn tweehonderd cd's terug kopen en daar ben ik voor ingeschakeld. Natuurlijk kan iedereen zijn collectie ook aan een platenzaak verkopen, zij betalen best een goed bedrag, maar het is altijd méér waard. Een man met duizend platen vertelde mij dat hij er bij een winkel 1000 euro voor kon krijgen. Hij heeft ze hier gestald en samen hebben we er in een paar jaar tijd vijfduizend aan verdiend.”
Alfreds opslag is echter geen dumpplaats. Je kunt er niet alles kwijt, dus een helse klus, lijkt mij, om alles vooraf na te lopen. Het blijkt anders te gaan. Alfred heeft een slimmere werkwijze: "Ik weet van tevoren natuurlijk niet wat er in de dozen zit, maar met Nederlandstalige muziek bijvoorbeeld kan ik wereldwijd niks, dus vraag ik mensen vooraf een foto van hun kast met lp's en cd’s te maken. Ik kan dan aan de titels op de zijkant zien of het de moeite waard is.”
Verzameldrang
“Het secundaire aspect van deze business is ook heel leuk”, vervolgt hij zijn verhaal. “Aan een muziekverzameling kleeft vaak emotie. Je doet het niet zo maar weg. Mensen komen binnen en dat is echt 'een momentje' voor ze. Door met de collectie van anderen aan de slag te gaan, leer je elkaar beter kennen en dat is fijn. Je krijgt een persoonlijke band. Wat wel opvallend is, is dat mijn klanten bijna allemaal mannen zijn. Vrouwen genieten van muziek, maar hebben minder de drang om te verzamelen. Mannen zijn meer jagers en verzamelaars.”