Ahmed Radwan heeft vanuit de literatuurorganisatie Wintertuin een interview gehouden met Tahmina, ons beter bekend als Anushka, van de kleine supermarkt op de Van ’t Santstraat. Ahmed studeerde in Egypte Journalistiek, is nu vier jaar in Nederland en spreekt al behoorlijk Nederlands.
Door: Ahmed Radwan. Foto's: Mohanad Ataya
Stille kracht
Soms realiseren we ons dat we moeten worstelen en er alles aan moeten doen om verantwoordelijkheid te nemen en vooruit te gaan op het levenspad, dat wordt gekenmerkt door ellende en moeite met daartussen ruimte voor troost en hoop!
Anushka: “Twaalf jaar geleden begon ik het Anushka Supermarkt-project met mijn toenmalige levenspartner, die een internationale chauffeur was en vanwege zijn werkomstandigheden niet veel bij ons was. Het idee van de winkel kwam bij me op in de hoop meer tijd met mijn man en mijn jonge dochters te besteden en in de hoop een betere toekomst veilig te stellen voor ons kleine gezin met twee meisjes (Mariam, Victoria).
De appel valt niet ver van de boom. Mijn ouders hadden een grote winkel in Armenië, waar ik ben geboren. Ik werkte ook in de winkel, kende alle kneepjes van het vak. In het begin was het moeilijk. De goederen zijn hier anders, het belastingstelsel en zelfs de manier om met klanten om te gaan is anders.
De wind waait niet altijd zoals de schepen wensen! Helaas zijn mijn partner en ik zeven jaar na de opening van de winkel, uit elkaar gegaan! Het was de schok van mijn leven waar ik nooit aan had gedacht en absoluut nooit rekening mee had gehouden! Het was een heelmoeilijke periode. Ik wist niet wat ik moest doen en ik was zo in de war! Wat ga ik alleen doen en hoe ga ik verder? Verdriet beheerste mij, maar mijn liefde voor mijn kinderen, het leven en mijn klanten was voor mij een grote motivatie om door te gaan. Mijn dochters en kennissen hebben mij enorm gesteund om deze moeilijke tijd door te komen."
Doorzetten
"Ik heb beloofd niet op te geven. Ik ging direct aan de slag vanaf de tweede dag van onze scheiding en ik besloot de winkel niet te sluiten, zelfs niet voor één dag!
Ik timmerde hard aan de weg. Ik onderscheidde mijn winkel door producten te verkopen die niet in de Nederlandse kruidenierswinkels verkrijgbaar zijn. Ik besloot ook om, naast enkele recepten die ik thuis geleerd had van vooral mijn oma, mijn eigen unieke producten en recepten te maken met mijn eigen creativiteit. Dat zijn recepten voor Armeense gerechten. Ik ben erg blij, want wat ik maak zijn de meest populaire en bestverkochte producten!
Mijn winkel ruikt altijd naar een mix van broodjes, gebakken aubergine en paprika met een vleugje gezouten olijven! Ik maak de hele tijd zelf verschillende soorten gebak, augurken en salades in een speciale ruimte achter in de winkel. Het is mijn favoriete plek om te werken en soms ook om uit te rusten, als de tijd het toelaat.
Ik verkoop geen verse vleesproducten. Ik vind dat je bewust met het milieu moet omgaan. Ik doe dan ook mee met Too good to go. Een App om voedselverspilling tegen te gaan. De winkel kost veel inspanning en tijd. Ik werk meer dan vijftien uur per dag! Zelfs nadat alle winkels gesloten zijn en het helemaal donker is, ben ik nog steeds bezig met opruimen en recepten maken voor de volgende dag. Maar wanneer de klanten mijn werk en mijn recepten komen prijzen, heb ik het gevoel dat mijn vermoeidheid is verdwenen."
Als familie
"De waarheid is inderdaad dat degenen die mij het meest hebben geholpen mijn Nederlandse klanten zijn. Ze hebben me in de moeilijkste tijden ondersteund en als ik ooit ga stoppen, zal ik deze mensen het meest missen van mijn werk.
Ik ga met iedereen om met liefde en oprechtheid en mijn klanten zijn bijna als mijn familie geworden. Ik heb altijd persoonlijke relaties met hen en we praten over al onze persoonlijke en dagelijkse zaken. Ik heb ook klanten die immigranten zijn uit Armenië, Oekraïne, internationaal. Ze zijn allemaal erg aardig en we praten ook in het Russisch.
Ik heb moeilijke periodes doorgemaakt aangezien ik alleen werk in mijn kleine winkel te midden van twee zeer grote supermarkten. Ik kan helemaal niet met hen concurreren, omdat hun winkels erg groot zijn en ze met tien medewerkers werken, terwijl ik hier in mijn eentje werk. Het begin was moeilijk, maar we zijn nu goede buren voor elkaar."
Trots op mezelf
"Mijn roepnaam is Tahmina, maar iedereen noemt me Anoushka omdat dat de naam is van de kruidenierswinkel, nog van de vorige eigenaar geërfd. Ik zie veel waardering en respect in de ogen en woorden van vrienden en kennissen voor wat ik doe en wat ik tot nu toe heb bereikt. Dit is iets waar ik heel blij van word en dat mij motiveert om door te gaan. Ik heb een huis gekocht en onlangs ben ik grootmoeder geworden van Gabriella. Mijn jongste dochter Victoria heeft recent een baan gekregen en daar ben ik heel trots op.
Uit ervaring wil ik benadrukken dat ik als alleenstaande vrouw de volledige verantwoordelijkheid kan nemen en lange uren kan maken om voor mezelf en mijn gezin te zorgen. Dit bevestigt dat vrouwen sterk zijn, dat ze moeilijkheden zelf kunnen aanpakken en ze zelf kunnen overwinnen om veiligheid te bieden aan degenen die van haar afhankelijk zijn. Mijn moeder deed dat ook. En zij was daarin een voorbeeld voor mij. Ik heb me nooit zwak gevoeld omdat ik een vrouw ben! Ik ben een sterke vrouw!
Ik wens iedereen liefde, kracht, geluk en energie voor het leven, want het leven is mooi en we mogen ervan genieten!”
