Theatergroep Merano bestaat 20 jaar en staat voor de tweede keer op de planken met de klassieker Torch Song Trilogy, met enthousiaste nieuwe spelers én spelers van het eerste uur. Het stuk is aangepast en bewerkt door Marcel Stoks. Ik zocht hem op.
Geschreven door: Karin Veldkamp
Tijdens een etentje bij restaurant Merano werd het amateurgezelschap officieel opgericht. Na twintig jaar is de theatergroep nog springlevend en heeft het nog steeds sterke wortels in de homoseksuele (LHBT) gemeenschap. Merano brengt theater met een vernieuwende kijk op interpersoonlijke relaties en raakvlakken met homoseksualiteit. Het gezelschap wil een positieve bijdrage leveren aan normalisatie en integratie van homo’s, lesbo’s, biseksuelen en transgenders. Sinds de oprichting staan er inmiddels veel producties op haar naam.
Feestvreugde en pijnlijke verwijten in een adem
Van de voorstellingen die ik heb gezien is Festen mij het meeste bijgebleven; een familiefeestje waar de knuppel in het hoenderhok wordt gegooid en onderdrukte familiegeheimen boven water komen. De anderhalf uur durende voorstelling boeide tot het eind, mede door het knappe acteerwerk van de (amateur)spelers. Tijdens theatertour Oosterlicht zag ik een verkorte versie en die was onvergetelijk. Het publiek werd ontvangen op een oude boerderij en uitgenodigd om plaats te nemen aan de lange familietafel, waar in twaalf minuten tijd extreme feestvreugde en pijnlijke verwijten elkaar in een hoog tempo opvolgden. Het publiek zat er letterlijk in en werd meegezogen in het familiedrama. Marcel Stoks regisseerde Festen en ook deze jubileumvoorstelling Torch Song Trilogy. "In dit tragisch-komische stuk worden drie periodes uit het leven van dragqueen Arnold Beckoff belicht, die verkleed als vrouw optreedt in een nachtclub", vertelt Marcel. "Hij vertelt over zijn drie liefdes in zijn leven en wat liefde voor hem betekent, waaronder de liefde voor zijn moeder die het lastig vindt dat haar zoon is wie hij is. Ook (zelf)acceptatie speelt een belangrijke rol".
Niemand vraagt waarom je kiest voor Romeo en Julia
Voor Merano dus de tweede keer dat ze dit stuk gaan opvoeren. Ik ben benieuwd waarom. Is er te weinig keuze uit bestaande stukken die passen bij Merano? Maar het blijkt ook een persoonlijke reden te hebben. "Torch Song Trilogy is verfilmd en ik was ongeveer zestien toen ik die zag", vertelt Marcel. "De liefde tussen twee mannen wordt in deze film op een zeer normale manier in beeld gebracht. Niks problematisch of raar, maar een echte liefdesrelatie. Dat stimuleerde mij om de stap te zetten om naar buiten te treden. Mijn coming out dus. Maar ik ben niet de enige die het mooi vindt: alle mensen van Merano hebben iets met dit stuk. Dat komt toch door het thema van de universele liefde. En het past natuurlijk goed bij ons. We willen toch altijd iets met een roze randje. Dat blijft belangrijk voor ons omdat niemand vraagt waarom je kiest voor het stuk van Romeo en Julia, maar bij homoseksuelen wordt de vraag bij een keuze wel gesteld".
In de huid van een ander voelt heerlijk
Voor Marcel is het ook een persoonlijke 'uitdaging' om het stuk zelf te regisseren. "Het is leuk om hetzelfde verhaal toch iets anders vorm te geven. En doordat we nu twee nieuwe, jonge spelers hebben ontstaat er een andere dynamiek. Dat maakt het leuk. Maar ik speel ook graag. Het is heerlijk om in de huid van een ander te kruipen. En binnen Merano is er veel vrijheid voor iedereen om het op je eigen manier te doen. Dat komt doordat de grens tussen spelers en de regisseur klein is. Want we spelen en regisseren om de beurt."
Torch Song Trilogy is te zien in de Lindenberg op 2 en 19 november en 14 december.