Op 23 november is de presentatie van de nieuwe LP van Tuxedo Buck in Merleyn. De vijf muzikanten zijn al 38 jaar samen. De Stones halen ze niet meer in, maar een lang gezamenlijk muzikaal leven is het beslist.
Tekst: Karin Veldkamp, fotografie: Hans Hendriks
Het is een zachte zomeravond als we elkaar treffen op een terras in Oost. André en Ger zitten er al en even later sluit Walter aan. Henk Jan is op vakantie en de andere Walter woont al ruim dertig jaar in Amsterdam, maar komt om de twee weken naar de Limos om te spelen met de band. Ze kennen elkaar van de lerarenopleiding en hebben allen een kunstzinnige achtergrond, zaten samen op waterpolo (althans twee van hen) of woonden in hetzelfde studentenhuis. "We zijn nogal verweven met elkaar", beamen de mannen. In mei '85 stonden ze voor de eerste keer op de planken bij het oude O42 en al gauw volgden optredens bij bluesfestivals, deden ze mee aan de Roos van Nijmegen en de Grote prijs van Nederland.
Genoeg voor een biertje
"De eerste jaren speelden we vooral blues, maar toen we met de band op de boulevards in Frankrijk stonden, werden we 'gedwongen' om snellere muziek te spelen om het publiek vast te houden, dus gingen we over op de rock ‘n' roll, wat eigenlijk ook meer bij onze levensstijl paste", lachen ze. "Het werkte! Het publiek bleef staan. In Cannes hadden we na twintig minuten al driehonderd gulden in de hoed; genoeg voor een biertje op het terras."
Ruige tijden
"We zwerven momenteel tussen Nick Cave en de Ramones, maar we komen van Johnny Cash en de Sex Pistols", aldus de mannen over hun verandering in muziekstijl. In 1991 ontmoette de band de Amerikaan Evan Johns, tijdens een voorprogramma in Tivoli. Hij werd verantwoordelijk voor de productie van hun debuut-CD "Wild'N Crazy Love Things. Twee jaar later maakten ze samen met Johns een CD en die werd ook in de Verenigde Staten uitgebracht, zodoende ging Tuxedo Buck op tournee door de zuidelijke staten van de USA. "Met een grote tourbus, zonder remmen, trokken we van Austin, Dallas, Houston, naar Louisiana etc."
Ook in Nederland kregen ze meer bekendheid, de band was vaak te horen op de radio en in een jaar tijd gaven ze meer dan honderd optredens in Nederland, België, Duitsland en Frankrijk. "Het waren best ruige tijden en ook slopend soms; laat thuis na een optreden en om 15.00 uur weer het podium op en natuurlijk ook gewoon werken, maar we waren allemaal positief, energiek en geloofden erin. We huurden busjes bij Ad Groen en Ger, als eerste vader en de meest verantwoordelijke van ons", zeggen ze met een knipoog, "was standaard onze chauffeur. Het busje zag er na afloop niet uit. Het was een tyfusbende vol met peuken en lege bierblikjes." Gouden tijden voor de mannen!
We durfden nooit het podium op
Tuxedo Buck geeft nog regelmatig optredens in Nijmegen en door het land. De band blijft zichzelf uitvinden. "Muziek maken blijft leuk. Onze muziekstijl en teksten hebben wel een verandering ondergaan. We zijn lang bij de 'traditionele' rock ‘n. roll blijven hangen, maar tegenwoordig pakken we dat wat losser op en creëren daardoor veel nieuwe mogelijkheden. Ook ons instrumentarium is veranderd. Niet dat we nu allemaal dwarsfluit spelen, maar we nemen meer ruimte. Blijkbaar is dat interessant voor ons publiek en we zien ook jonge mensen goed reageren op onze muziek. Dus we zijn benieuwd hoe onze LP wordt ontvangen op de 23ste in de oude 'HBO-soos'. We vinden het erg leuk om juist daar te staan omdat we als jonge muzikanten daar vaak kwamen in de tijd dat er een open podium was. We namen altijd onze gitaar mee, maar durfden nooit het podium op. Dus voor ons een prachtige locatie voor de presentatie. En ondertussen zijn we al weer bezig met de volgende LP. We hebben er nog steeds lol in en zijn zeer tevreden met wat we doen en we willen graag geloven dat we nog dezelfde energie hebben als toen", komt er smalend achteraan. "Dus een nieuwe tour door Amerika staat ook nog op ons wensenlijstje."
Kaartjes voor de LP-presentatie zijn verkrijgbaar via Doornroosje. De LP is te koop bij de Waaghals en Kroese.
