In de Wijkkrant van september stond een oproep voor 65-plussers en ondersteuners om mee te praten over zelfstandig en plezierig thuis blijven wonen. Dinsdag 22 september waren in de Ark van Oost de eerste kleinschalige brainstormsessies. De vraag was: wat is er nodig om langer thuis te kunnen wonen?
Tekst: Loes Wijffels, fotografie: Bert Hendrix
Marij Smits (66) uit de Indische buurt deed mee. “Ik ben net met pensioen”, vertelt ze, “en dacht toen ik de oproep las: hèhè, er gebeurt wat. Hierover wilde ik wel van gedachten wisselen. Samen kijken hoe we dat kunnen gaan aanpakken.” Niet dat de taalkundige zelf problemen heeft, maar ze kijkt wel vooruit. “Ik denk dat bewustwording belangrijk is. Ik zie ouderen om me heen die niet willen nadenken over later. Die genieten liever van wat ze nu kunnen doen en denken ‘wie dan leeft, wie dan zorgt’. Maar zo maak je je uiteindelijk wel afhankelijk van de zorg. Als mensen mobiel zijn, redden ze zich vaak nog wel, maar wat als dat opeens niet meer gaat? Of bijvoorbeeld hun partner wegvalt?”
Marij wil zelf liever anticiperen op de toekomst. Niet alleen, maar samen. “We zijn straks met een heel grote groep ouderen. Allemaal mensen die destijds de crèches hebben opgericht, voor vrouwenemancipatie hebben gevochten, de regie hadden over hun leven en dat konden vormgeven naar eigen inzicht. Dan ga je toch niet ineens zitten afwachten? De ouderdom komt nou eenmaal met gebreken. Veel ouderen hebben maar enkele of helemaal geen kinderen. Of ze wonen er ver vandaan. Ervan uitgaan dat zij wel voor je zullen zorgen, is daarom niet realistisch.”
Marij denkt graag na over hoe ouderen elkaar kunnen steunen en samen optrekken. “Ouderen hebben een groeiende behoefte aan sociale contacten. Hun privacy wordt minder belangrijk voor ze. Ondertussen krimpt hun netwerk juist en vinden ze het vaak moeilijk om nieuwe relaties aan te gaan.” Volgens Marij zou het het mooist zijn als er een eigentijdse vorm van burenhulp komt. “Voor iedereen zo’n tien leeftijdgenoten die op loopafstand van elkaar wonen. Het hoeven niet je vrienden te zijn, maar ze moeten wel betrokkenheid voelen naar elkaar. Mensen die bereid zijn over en weer dingen voor elkaar te doen en die elkaar vertrouwen. Daarvoor moet je elkaar wel eerst ontmoeten. Anoniem werkt dat niet, denk ik. Misschien is er in eerste instantie wel wat weerstand tegen. Je moet het daarom leuk maken met koffiemomenten en zo. Als mensen elkaar dan hebben gevonden is hulp vragen een stuk minder lastig. Het is bovendien prettig om jezelf nuttig te maken voor een ander.” Marij pleit voor een kanaal waarop mensen elkaar gemakkelijk kunnen vinden en benaderen. Een site, app of telefonische buurtkringen. Waar je om hulp kunt vragen als er iets naar de stort moet, de heg geknipt of als je een probleem hebt met je pc. “Iedereen is wel ergens goed in. Je zag in het begin van de coronatijd ook heel veel van die spontane initiatieven. Dat vond ik geweldig. Het lijkt me vreselijk als ik alleen kom te staan of minder mobiel word. Dan heb je mensen nodig die bereid zijn om energie in je te steken. En daar moet je nu al aan werken.”
Heb jij ook een idee of een goede ervaring met langer en plezierig thuis blijven wonen?
Laat het ons weten door te mailen naar of te bellen met 024-2022258.