Soms lijk ik toch erg op mijn moeder. Zij was lekker direct vanuit een goed hart. Soms een beetje opvliegend. Ik heb dat niet zo, alhoewel.
Na het avondeten buik ik uit op de bank en kijk naar het nieuws met een kop koffie. Voor het raam staat een grote varen. Lekker sfeervol, ook al kan ik amper naar buiten kijken. Toch zie ik nog net drie jonge gasten voorbijlopen. Jaartje of 17, druk in conclaaf. Een van hen zet quasinonchalant op mijn tuinmuurtje een kartonnen ijsbakje, rijp voor de prullenbak. Ik zie het, kijk nog eens goed en mijn ergernis groeit. Een tel later ontvlam ik en steven mijn gang door, trek mijn voordeur open en roep heel hard “Zeg jongens, wat is dit? Zo doen we dat niet! Wil je die rommel zelf opruimen?” De jongens zijn al bijna uit het zicht. Ze kijken om, geen reactie, wel onderling gesmoes. Alsof ze niet wisten wie wat deed. Ik wijs op het bakje, met een ietwat boze houding. Zonder me te realiseren dat je tegenwoordig moet oppassen met wat je zegt en doet. Uiteindelijk draait een van hen zich om en loopt slungelig en blozend terug naar mijn tuinmuurtje onderwijl heel beleefd mompelend: “Jazeker mevrouw, doe ik mevrouw”. “Fijn” zeg ik geloof ik nog. Meer kan ik niet uitbrengen. Ik loop over van warme gevoelens en durf mijn lach niet toe te laten. Heb bijna spijt dat ik zo dwingend tegen hem sprak. De lange slungel neemt het bakje met zich mee en loopt zwijgend naar zijn wachtende vrienden. Samen gaan ze verder in gesprek de hoek om.
Een week later valt mijn oog op een plastic lepeltje op de grond bij het muurtje. Opnieuw loop ik over van zachtheid. Met een schaterlach precies zoals mijn moeder die vroeger ook had.
Meer verhalen van De wijkkrant
Van de straat: e en serie van interviews met mensen die we tegenkomen op straat. Naam : Lunya van Wunnik Leeftijd : 27 jaar Gezinssituatie : woont met haar twee katten,...
Tekst en foto: Marjon Spoorenberg Vrijdag 28 november vond op het terrein van Joachim en Anna de jaarlijkse kerstmarkt plaats. De kerstmarkt werd gehouden in de brasserie ...
De verkiezingen zijn eindelijk achter de rug. Krantenkaternen en talkshowtafels schakelen een tandje terug in afwachting van de formatieperikelen. Stilte voor de storm, want de...
Meer verhalen
Nieuwsbrieven Zelfregiecentrum Nijmegen Zelfregiecentrum Nijmegen is er voor iedereen, die meer grip op het leven wenst. Je kunt er anderen ontmoeten via activiteiten rond be...
De nieuwjaarsreceptie van de gemeente Nijmegen is een feestelijk moment om samen terug te kijken op het afgelopen jaar en vooruit te blikken naar het komende jaar. Dit doet de ...
Amnesty Nijmegen organiseert voor de zevende keer haar jaarlijkse Write for Rights. We schrijven voor mensen uit negen landen: Saleh Diab (Bezette Palestijnse Gebieden), Mother...