Een warm en eervol afscheid van Leo Peters een Oostgenoot van ons, heeft plaats gevonden op woensdag 7 december jl. in Fort Lent. Rhea Strik, partner van Leo, beschrijft hieronder aspecten uit Leo's leven, op een wijze waardoor deze In Memoriam ook een 'Ode aan Oost' is geworden.
Tekst: Rhea Strik
Als een waaier...
Zomer 2022: Leo zittend op het balkon van zijn woning drie hoog, het hoekappartement Roothaanstraat/Dominicanenstraat 84. Is dit punt niet een soort uitkijkpost van zijn persoonlijke levensgeschiedenis... inderdaad zie ik in een halve waaier van links naar rechts tal van familiefeiten voorbij komen en hoe het een in het ander past...
Beginnend links, de buren waren het Dominicanessenklooster/huidige Vrouwenschool, de zusters moeten behalve het stichten van scholen ook over ruim wat grond bij en rondom hun bezittingen gehad hebben. De kloostertuin zelf was niet openbaar. Iemand die het kan weten heeft de tuin als ’een park’ beleefd. De Dominicanessen trokken zich er geregeld in terug voor hun dagelijkse brevier op daarvoor vastgestelde tijden.
Het lijkt er op dat het gebied tussen Van der Havestraat en de Dominicanenstraat grotendeels benut werd voor scholen en de tuinen van de kerk, het klooster en de kleuterschool achterlangs de (school)panden aan de Dominicanenstraat dwars over de nog niet bestaande Roothaanstraat in feite gewoon doorliep. Bij het woonhuis van nummer 16/18 pal naast de toenmalige jongensschool is de boog en toegangspoort die naar het daarachter gelegen kleuterschooltje van de zusters leidde, nog steeds zichtbaar. In feite speelde Leo als vierjarige in de zandbak onder en achter zijn eigen huidige woonflat...
Opzij van het kloostergebouw ligt de neo-gotische Maria Geboortekerk. Hoewel het best opmerkelijk is dat in de Van Nispenstraat vrijwel geen katholieke gezinnen woonden, vormden de families Peters en Bökkerink, beide kinderrijk een heilige uitzondering. Leo werd misdienaar bij ’Della Genga’. Later heeft hij ook deelgenomen aan het jongerenkoor. Zij oefenden in de kelder achter de kerk met avondlijke ontspanning en een drankje, op den duur in een gemengde setting. Vraag is wel wat hij daar het meest zocht, waar de aandacht op den duur naar uitging.
Ondertussen opnemend hoe mooi is toch steeds weer de open doorgaande verbinding vanuit de Dominicanenstraat de Dr. Claas Noorduijnstraat in. De straat die vernoemd is naar de eerste geneesheer-directeur van het in 1895 geopende protestantse Wilhelmina Ziekenhuis. In het verre verleden was Leo’s krasse grootvader, opa Lucassen, als kok in dienst van het ziekenhuis. Ook moeder Jenny Peters werkte er als meisje. Het monumentale gebouw, ooit ontworpen door archtitect Semmeling, werd ondanks protesten van buurtbewoners in 2014 afgebroken. De weg gaat reeds over in de Renaldstraat en buigt af naar de Batavierenweg. Sinds de jaren vijftig had hotel Café Restaurant Pays Bas zich daar gevestigd. Leo’s vader Henk Peters - een zeer gewaardeerd personeelslid werkzaam bij het vroegere hotel pension Pays Bas aan de Oranjesingel/Berg en Dalseweg - de villa overleefde de oorlog niet - werd door zijn vroegere werkgever gevraagd in de nieuw gebouwde lokatie als oberkelner weer aan de slag te gaan, hij stemde zeker in.. Dichterbij huis diagonaal over het Mariaplein via de Ten Hoetstraat lopend naar de Hugo de Grootstraat bevindt zich de Mariaschool/De Buut. Op deze lagere school kreeg Leo destijds nog les van uitsluitend broeders. Omhoog... wat verder boven de huizen van de Dominicanenstraat uit, het dak en de versierselen van het statige Canisiuscollege, daar speelde zich over een periode van acht jaar zijn middelbare schoolleven af.
Tussen de spijlen van de balustrade door de ingang van het straatje naar de teruggelegen, misschien wel zestig jaar oude gemeentelijke gymzaal en al heel wat jaren door buurtbewoners frequent gebruikt wordt. Waar nu het woonzorgappartementencomplex staat, was voorheen een volledig open ruimte, feitelijk het speelplein van de schoolkinderen van de Dominicanessen. Een stenen muurtje begrensde het plein. In het verlengde daarvan is er direct zicht, jawel, op het keukenraam één hoog van Leo’s eigenste ouderlijk huis, de achterzijde van het pand aan de Van Nispenstraat 134. We draaien nog een stukje door naar rechts... over en achter de huizen ter hoogte van de Tooropstraat/Daalseweg is nog steeds het woonhuis aanwezig van zijn grootouders aan de Daalseweg 280, niet ver van de aloude patatzaak..
En tot slot uiterst rechts in de waaier: langs de Wedren, over de Groesbeekseweg de Pontanusstraat in op nummer 20, drukkerij Iken. Leo is jarenlang tezamen met zijn collega’s Ruud en Manus mede-eigenaar geweest van de drukkerij in NIjmegen-Oost. Er zijn heel wat klanten bediend door de jaren heen, terwijl de persen draaiden om Nijmegen en omgeving van drukwerk te voozien. Leo had er plezier in om het ook persoonlijk bij zijn klanten af te leveren, afwisseling, onderweg zijn en momenten van contact en een praatje. Zijn werk is, zoals hij recent nog aangaf, een van de twee belangrijkste aspecten in zijn leven geweest.
Treed ik letterlijk in zijn voetsporen, dan kan het niet anders of ik kies zijn twee favoriete ommetjes en wandel als eerste naar het Belvoirplateau om plaats te nemen op het stenen halfronde bankje opzij van de Sterrenflats; ik hoor in mijzelf ineens schatergelach van twee hard wegrennende jonge jongens, het zijn Tjieu en Leo, ik weet het zeker, ze zijn weer onderweg, voor reuring, doende geweest alle deurbellen van de flatwoningen tegelijk te testen. Bij de sterrenflats is het kat in het bakkie, en de intercom, bijna iedereen is op dit uur wel thuis; meerstemmigheid... na verloop van tijd valt het weer stil... ik hoor nu een andere Leo vast en zeker zeggen: ‘Deze plek is het allermooiste uitzicht ooit’. Ditmaal stem ik zonder aarzelen in: het panorama is van een onbeschrijfelijke ruimtelijke schoonheid, het is niet alleen een vergezicht, het is ook dichtbij, met zicht op de lager gelegen Waalbrugboog, de enorme uitgestrektheid van de polder en de dijkweg, slingerend door het landschap, en in de verte bij helder weer de Arnhemse heuvelrug.
Ommetje twee: een avondwandeling via de Batavierenweg - Sterreschansweg overgaand in de Ubbergseveldweg naar het Kops Plateau. Langs de bosrand wandelend over smalle paadjes en dichtere begroeiing. In elk geval nooit overslaan het bomenlaantje en de overhangende twijgen. Teruggaand voorbij de woning van zijn vriend Jan Verhagen aan de Ubbergseveldweg 128a, rechtstreeks op huis aan of via een van de vele aantrekkelijke zijstraten en mogelijk nog even het Patersbosje..
Behalve de mensen met wie Leo in het voorbijgaan een praatje maakte, was hij te vinden bij middenstanders als kapper Ter Huurne, voormalig schoenmaker Hans Eikhout, Albert Hein (Appie), huisartsenpraktijk Hypericon, Apotheek Nijmegen Oost, boekhouder Ger Thijssen, installatiebedrijf Lamers, de Turkse groenteman Lale, reformwinkel/drogist Marga Verbruggen, cafe ‘t Haantje in vroegere jaren, de Bruna voor de post.. en niet te vergeten, voor honderd en één dingen de Wanco...
Wat maakt de wijk Nijmegen-Oost voor jou zo uniek, Leo? ’Een uitgesproken mooie groene en oude wijk: kleinschalige bedrijvigheid, creatieve initiatieven, diversiteit aan voorzieningen... mensen van alle leeftijden, soorten en maten slagen erin met elkaar samen te leven. Hoe mooi kan het zijn...”
Correspondentieadres:
Klokkenberg 13, 6511 VD Nijmegen.