Er wordt gebouwd in Nijmegen-Oost. Bij de Villandry en de oude verffabriek achter de begraafplaats op de Daalseweg rijst nieuwbouw, maar ook de oude Angelaschool aan de Ubbergseveldweg is verbouwd tot woningen. Deze zijn afgelopen januari opgeleverd. In de gymzaal van de oude school namen Fred, Marcel en hun kinderen Imme en Mare hun intrek. Wij mochten er even rondneuzen.
Tekst: Karin Veldkamp, fotografie: Hans Hendriks
De ingang naar het huis van het gezin was even zoeken. Die bleek namelijk aan de Iepstraat in plaats van aan de Ubbergseveldweg. In ons geval konden behulpzame buren vertellen waar Marcel en Fred wonen: Even om het gebouw heenlopen en dan ben je er. En toen stonden we in de tuin, geen voordeur te zien. We kloppen op het raam van de woonkamer waar de familie zit te wachten. Het lijkt me voor postbodes en pakketbezorgers ook een aardig gezoek en dat beamen de jonge bewoners. "En dan krijgen wij een beetje de schuld, maar wij kunnen er toch niks aan doen", zegt Mare wat verongelijkt. Het gezin woonde tot ruim een jaar terug op de Heydenrijckstraat. Imme en Mare zaten op de Sterrendans en het bord met: 'woningen te koop', trok de aandacht van Marcel en Fred: "Eigenlijk woonden we goed, maar we vielen voor de charme van het wonen in een oude school.” Ze besloten hun huis te verkopen en dat ging zo snel dat ze ruim een jaar moesten overbruggen in het centrum. Mare vond het best moeilijk om te verhuizen. "Ik woonde al dertien jaar op de Heydenrijckstraat en mijn beste vriendin woonde daar ook. Ik was bang dat ik haar dan minder vaak zou zien, maar dat viel erg mee", vertelt ze. "En eigenlijk was het wel grappig om een jaar in het centrum te wonen, maar we hadden wel de pech dat door corona alles dicht zat". De keerzijde komt echter al snel boven tafel. "Toen alles open ging, sliep ik wel slecht, want mijn slaapkamer was aan de kant van de cafés."
Geen tafel in huis
Imme had weinig zin om tijdelijk te verhuizen. "Ik wilde niet te veel wennen aan het centrum omdat we weer terug zouden gaan naar Oost." En die tweede verhuizing is nu een feit. Ze wonen er weer! Toch knaagt er wat: "Ik heb wel een beetje heimwee naar de Heydenrijckstraat" vertelt Imme. "Het was daar heel leuk. Er was altijd straatspeeldag en nog iets....oh ja, burendag. Dat was heel gezellig". Gelukkig heeft vader Fred zich al aangemeld voor de nog op te starten feestcommissie van de nieuwe buurt en hij verwacht dat alle gezelligheid weer terugkomt. "We gaan een oudejaarsborrel organiseren enzovoort."
Maar Imme is wel blij dat ze nu weer in Oost wonen. "Ik kan weer rustig slapen en het is een fijn groot huis. In het vorige huis hadden we geen tafel (wel een keukenbar met krukken vult Marcel aan) en nu wel." Mare was vanaf het begin enthousiast: "Toen we hier de eerste keer kwamen was dit nog een gymzaal. Overal hingen tekeningen over de bouw van de woningen in de school. Ik vond het heel leuk om het hele proces mee te maken, zoals het uitzoeken van een woning en later de vloer uitzoeken en dingen voor mijn eigen kamer", vertelt ze tevreden. "En we hebben geluk gehad dat wij de gymzaal konden kopen, want er waren veel belangstellenden voor de gymzaal."
Charme van een villa
De oude Angelaschool, in 1930 gebouwd voor meisjes, heeft een metamorfose ondergaan. De oude gymzaal is in tweeën gedeeld en alle klaslokalen zijn verbouwd tot ruime woningen met een boven- en benedenverdieping. Imme geeft me trots een rondleiding door de helft van hun gymzaal en noemt het 'hun villa'. De ruime hal boven geeft ook mij een 'villa'-gevoel en de slaapkamers met de oorspronkelijke kleine, herkenbare ramen van een gymzaal geven er een eigen sfeer aan. "De aantrekkingskracht om in een oude gymzaal te wonen was groot", vertellen Marcel en Fred. "Toen we het bord 'woningen te koop' zagen, begon het te kriebelen. De charme van een gymzaal en een tuin, grenzend aan de woonkamer, was aantrekkelijk."
Imme, Mare, Marcel en Fred zijn eensgezind. Het is een heel mooie plek en een heel mooi huis waar ze nu wonen. Lekker rustig maar gelukkig met ook wat reuring van de school aan de overkant van de straat en veel wandelaars die via het Kops Plateau naar het bos gaan. Dan ontbreekt in mijn optiek nog één ding.... een hond. Ai. Daar breekt de discussie los: "Fred wil alleen een aquarium, maar dan met planten", aldus een verontwaardigde Mare. Geen katten en ook geen hond want ja.... wie draait er straks voor op?
