Tekst: Simone Kiekebosch, foto's: Mohanad Ataya
A’j in de kraant stoat, ôp ’t verkeerde blad,
dan he’j de leste tuffel had.
Dit is de eerste zin van een prachtig gedicht van Harry Wesselink in het Twents. Een tuffel is een aardappel. Het gedicht gaat over de trammelant die er soms ontstaat over de erfenis van een overledene. Harry overhandigt me meteen bij onze kennismaking een hele stapel teksten, cd’s en gedichten. In 2019 maakte hij een cd met een hedendaags Vierdaagselied. Veel van zijn teksten en cd’s staan ook op YouTube, Spotify en op zijn website: www.harrywesselink.nl.
Wie is Harry Wesselink?
We spreken af bij café-restaurant Groenewoud. Over hedendaags gesproken: deze horecagelegenheid heeft ook een metamorfose ondergaan sinds de laatste keer dat ik er was. Het ziet er behoorlijk gemoderniseerd uit en heeft een vlotte, prettige bediening.
Hoe komt deze Tukker in Nijmegen terecht?
Harry: ”In 1970 was ik klaar met het Gymnasium en ging ik rechten studeren in Nijmegen. Toen ik pas drie maanden op kamers zat, overleed plotseling mijn vader. Ik ben de oudste van zeven kinderen. We hadden een groot huis, een groot gezin en de twee bejaarde ouders van mijn vader in huis, zoals in Twente toen heel gebruikelijk was. Ik bleef studeren, maar was continu bezig met ons gezin in Tubbergen waar we woonden.
Ik haalde mijn rijbewijs en fungeerde als taxichauffeur voor ons gezin. Ik ging zelfs met mijn moeder mee naar de ouderavonden van mijn jongere broers en zussen, deed alle financiële zaken, belastingzaken, de studiefinanciering en alle andere administratieve beslommeringen.
Mijn verkering raakte uit. Die was toen niet meer belangrijk voor mij. Gelukkig kent Twente noaberschop. Je helpt elkaar als buren, in goede en slechte tijden. In rouw en trouw. Mijn vader was het hoofd van de Natuurbescherming in Twente. In 1971 werd als eerbetoon aan mijn vader door Staatsbosbeheer het ”'Jan Wesselinkhoes' geopend aan de Puntbeek in de gemeente Losser. Het is een ouderwets 'Los hoes' in Saksische bouwstijl. Een 'Los hoes' is een open huis waar vroeger de bewoners en het vee samen onder één dak leefden in dezelfde ruimte."
Harry praat bevlogen over zijn Twente en zijn geschiedenis. Ik zit aan zijn lippen gekluisterd.
Harry vervolgt: “Ik haalde mijn kandidaatsexamen, maar vond de juridische wetenschap een beetje op de vierkante centimeter werken. Ik besloot mijn doctoraalbevoegdheid in Maatschappijleer te halen. Daarna doceerde ik Actualia en Maatschappijleer op verschillende middelbare scholen.
Ik gaf les aan 600 verschillende pubers van 16 tot 20 jaar per week. Interessant werk. Je moest op heel veel vragen antwoord hebben, dus er zat veel variatie in.
Toen mijn jongere broers en zussen het ouderlijk huis hadden verlaten, heb ik het van hen en van mijn moeder gekocht. Ik moderniseerde het huis en liet een bord maken: 'Logies en ontbijt'.
Toen was ik opeens ook pensionhouder. Ik herbergde ook groepen als groepsaccommodatie en verbouwde de boerenschuur als dependance. Toen er in 1990 veel asielzoekers naar Nederland kwamen, stelde ik mijn huis beschikbaar voor ze. Ze kwamen overal vandaan, Somalië, Pakistan, Congo, Togo, Iran, Soedan etc. Ik bleef gewoon docent en had thuis personeel van een uitzendbureau. Als ik ’s middags klaar was met school, reed ik langs de Macro om een grote zak rijst te halen, kippenbouten te kopen bij de poelier en vis bij de visboer. Ik kocht kippen voor de eieren. Iedereen lust eieren. De asielzoekers verveelden zich rot, want ook destijds mochten ze niets doen qua studie of werk. Ik heb toen nog een brief geschreven naar het verantwoordelijke ministerie over deze situatie. Toch heb ik zeproberen te activeren. Ik gaf ze Nederlandse les en schakelde ze per land in bij het koken. Zo hadden we Irandag, met Iraans eten, Soedandag, et cetera. Ik voetbalde met ze op mijn eigen sportveld.
Ik hou nog steeds de hele wereld bij. Ik lees vijf kranten: de Gelderlander, Trouw, de Volkskrant, de NRC en de Telegraaf. Ik deed eerder ook vaak mee met stand.nl. Een NPO Radio 1-programma, waarin een actuele stelling werd geponeerd. Mensen konden dan inbellen om daar over mee te praten. Ik belde geregeld. Soms werd ik ook van tevoren gebeld als ze een ingewikkelde stelling hadden om te vragen of ik mee wilde doen.
Ik ben ook Prins Carnaval in Tubbergen geweest, schreef teksten voor de gala-avonden en trad ook zelf op. In 2019 schreef ik de carnavalsschlager 'Jouw poessie is mijn passie'. Dat heb ik als grap voor een stel studenten geschreven."
Het valt me op dat Harry zijn levensverhaal vertelt zonder enige poeha. Typisch Twents vind ik dat. Geen blabla, maar rechttoe rechtaan en zeer talig.
Harry maakt geregeld politiek geëngageerde teksten en liedjes. Hij noemt zichzelf een betrokken, betrouwbaar en constructief-kritisch CDA-lid. Op zijn website staat een pleidooi voor een Onafhankelijke Republiek Groningen. Met allerlei argumenten die zeer plausibel klinken.
Harry komt op mij over als een heel oorspronkelijk en origineel mens. Hij doet niet mee aan de waan van de dag. Nauwelijks internet, zijn e-mails worden beantwoord door zijn secretaresse. De sociale media, daar doet hij niets mee. Hij heeft alleen een vast telefoonnummer. Op zijn eigen manier geeft hij zijn leven vorm.
Harry vervolgt: “Ik heb al eens een verkiezingscampagnelied voor Wopke Hoekstra geschreven, een exitlied 'Ruttexit' voor premier Mark Rutte (hoe actueel) en nu net een nieuw lied 'Carolientje' voor Caroline van der Plas van de BBB. Alle cd’s altijd in samenwerking met de Nijmeegse muziektovenaar Tom Meuwese. Die moet je zeker even noemen. Het eerste exemplaar van de cd over Caroline van der Plas mag ik op 12 september persoonlijk aan haar overhandigen in de Tweede Kamer. Heel speciaal, want je komt daar tegenwoordig helemaal niet zo gemakkelijk binnen.”
Actueel is natuurlijk ook de mededeling van het Tweede Kamerlid Pieter Omtzigt dat hij met zijn nieuwe partij 'Nieuw Sociaal Contract' gaat deelnemen aan de komende Tweede Kamer-verkiezingen. "Omtzigt is net als ik een Twentenaar en ik heb grote sympathie voor het feit dat hij samen met Renske Leijten de affaire met betrekking tot de kinderopvangtoeslagen boven water heeft gehaald. Zijn manier van politiek bedrijven spreekt mij aan en ik ga lid worden van zijn partij.”
Nijmegen is na Tubbergen je tweede liefde. Wat is je favoriete plek in Nijmegen-Oost?
“Ik hou heel erg van het park bij het Albertinum. Hier kom ik vaak en het is een oase in de stad. Mensen komen daar om te relaxen en voor de rust. Ouders met kinderen, jongeren die barbecueën en mensen die een ommetje maken. Je merkt daar niet dat je in de stad woont. Ik kom uit het groen, ik hou van het groen en ik heb groene vingers.”
En hoe zit het met de andere liefdes?
“Ik heb wel verkering gehad met verschillende vrouwen, maar dat raakte toch uiteindelijk weer uit. In mijn tijd als Prins Carnaval was ik heel populair. Maar ja, ik ben niet geschikt voor Tinder en ik zit ook nooit in een kroeg. Kortom: ik kom niet zoveel vrouwen tegen. Ik verveel me nooit, maar met z’n tweeën kan het leven wel plezieriger zijn. In een relatie moet je kunnen geven en ontvangen. Ik praat wel veel, maar kan ook goed luisteren. Ik moet met haar wél de wereld rond kunnen praten.”
Harry inschattende denk ik dat hij momenteel weer heel druk is met politieke teksten voor de komende verkiezingen in november. Mocht er een dame zijn die het gezellig vindt om eens met Harry uit eten te gaan om eens van gedachten te wisselen: geef je niet op voor First Dates, maar mail Harry gerust op .
Ik kan je verzekeren uit eigen ervaring. Je verveelt je geen moment!
