Ik mag graag een potje klussen. Bij de Wanco, Hornbach en Baptist ben ik kind aan huis. Zagen, schroeven en lijmen is mijn lust en mijn leven. Groot of klein maakt mij niet uit; schuurrenovatie of nachtkastje, evenveel plezier. Groot voordeel van zelfdoen is dat je mooi gereedschap mag kopen. Geld dat je makkelijk uitgeeft omdat het kostengat tussen vakman en DIY enorm is. Eind van het liedje is dat je net zoveel geld kwijt bent voor een klus, maar dat er dan wel een professionele vandiktebank in je garage staat, naast een serieuze zaagtafel en een echte Deense werkbank.
Nee, ik val niet in de categorie ‘helpt mijn man is klusser,’ dat heb ik bij Echtgenote nagevraagd. Mijn realiteitszintuig doet het nog. Want hoewel mijn bouwbesognes enige lof oogsten bij vrienden en welgezinden, zie ik ook wel dat ik niet kan tippen aan een echte vakman. Als het goed moet bel ik de stukadoor en de loodgieter, voor een strakke muur met een waterdichte waterleiding.
Anderen denken daar heel anders over en doen álles zelf. Ik geef toe: YouTube is een fijne leermeester, maar resulteert vooral in zelfoverschatting. Het is een soort standwerker op de markt, zo iemand die met een schroeftuitje een hele sinaasappel laat leeglopen in een fles. Die je dan een tientje betaalt, om er thuis achter te komen dat niet alleen de sinaasappel is geflest.
Door sociale media is inzicht in de eigen onwetendheid volledig verdampt. Iedereen klust er vrolijk zelf op los, en niet alleen aan huis en haard. Sinds artsen hun witte jas aan de wilgen hingen en op normale mensen gingen lijken, is ook daar het ontzag verdwenen. Voor een open hartoperatie wordt nog wel eens een specialist gebeld, maar verder slaan influencers en complotvloggers vol op de twijfeltrom. Met grote gevolgen! Uitgeroeide kinderziektes als mazelen, kinkhoest en bof steken de kop weer op. Bezorgde moeders gooien hun eigen kind voor de bus omdat ze twijfelen aan bewezen vaccinatieprogramma’s.
Mij niet gezien, ik geloof heilig in de wetenschap. Ik neem elke vaccinatie die ik te pakken kan krijgen en slik keurig mijn vitamine D. Om vervolgens toch te worden getrakteerd op een dikke longontsteking, met veertig graden koorts en de loopconditie van een honderdjarige. Oeps, scheurtjes in de onsterfelijkheid! Google zei: ‘paracetamol en uitzieken,’ maar ik heb toch maar even een vakman gebeld. Want deze column moest wel op tijd worden ingeleverd.
