Ooit zat er een groenteboer in het pand aan de Daalseweg waar nu voor de tweede keer Uitzendbureau hET zit. Eisenburger heette hij. Op de blinde muur aan de zijkant van zijn groentezaak werden schuttingwoorden, voetbalclubnamen (eentje maar, eigenlijk) en onleesbare graffitiletters gespoten. Hij was het zat en liet de hele muur onder de groentes schilderen. Bloemkolen, wortelen, tomaten en komkommers, van alles wat je in een groentewinkel vinden kan. Erboven stond met grote letters het woord GROENTEMAN, want zo heetten groenteboeren toen even. Het stond er vele vele jaren.
Maar de groenteman redde het niet, zoals zovele andere groentelieden. Een reeks winkels en bedrijven zat er daarna in het pand. Een basgitarenwinkel, een huizenwinkel, een computerreparatiewinkel, hET voor de eerste keer en op een gegeven moment een Italiaanse broodjeszaak. De groenteschildering was allang afgebladderd, dus de jonge ondernemer verfde de muur fris wit. Maar binnen een paar dagen (nachten) deden de graffitispuiters weer hun werk. De Italiaanse-broodjesverkoper gaf niet op en maakte de boel weer schoon, maar de graffitici gaven ook niet op. Na een paar maanden en wat keren overwitten was de Italiaanse-broodjeszaakeigenaar het zat. Hij, Arie van der Steen heette hij, besloot zelf een muurschildering aan te laten brengen. Een fresco heet dat in het Italiaans. Een pizzabakker die een pizza een pizzaoven induwt, wat broodjes en de woorden 'PIZZA' en 'PANINI' (Italiaanse broodjes) op een Italiaanse vlag. Het was goed geschilderd en zag er mooi uit.
Er klaagde iemand. Eén iemand. Arie van der Steen mocht niet weten wie. Een concurrerende pizzawinkel? (Niet Domino's, want die zat er toen nog niet.) Een buurtbewoner? De graffitispuiter? De gemeente bestempelde de schildering als illegale reclame en dreigde met een boete van 5000 (vijfduizend!) euro als Arie de schildering niet weg zou halen. Hij begreep er niets van en haalde er het tv-programma 'Vandaag de Dag' van Eva Jinek mee. Van der Steen haalde toch maar de woorden 'PIZZA' en 'PANINI' weg en vond, dat het nu geen reclame meer was. De gemeente dacht daar heel anders over en legde hem de beloofde boete op. De pas begonnen ondernemer kon dat niet betalen, kalkte de muur grijs en sloot de tent met de woorden: „Als de gemeente zo omgaat met een startende ondernemer in deze crisistijd, dan houd ik ermee op en ga ik op kosten van die gemeente een uitkering trekken”.
Er kwamen weer allerlei winkels voorbij en niemand durfde er meer iets moois op te schilderen, want dat kost heel veel geld. Behalve de graffitispuiters. De naam van de voetbalclub, wat onleesbare letters, de naam van een Amerikaanse rapper, wat beginners-gekrabbel, het staat er alweer jaren op. Niemand klaagt erover en van de gemeente mag het blijkbaar allemaal.
Misschien toch eens overwegen er iets moois op te laten schilderen? Een mooie wandschildering van de bekende Nijmeegse muurschilder Diederik Grootjans bijvoorbeeld. De gemeente heeft toch nog ergens 5000 euro in een laatje liggen? Misschien een mooie schildering ter herdenking van Drs. P, die dit jaar 100 geworden zou zijn? Een muur vol knolraap en lof, schorseneren en prei?
René Pennock