Je hoeft geen bekende ster te zijn om in de wijkkrant te komen. Ik praat met zomaar een buurtbewoner, Joost Boer. Ik ken hem van de tuin, van Land van Ooij in de Ooijpolder. Hij is 74 jaar en naar mijn idee ziet hij eruit als ergens begin 60.
Tekst: Simone Kiekebosch. Fotografie: Mohanad Ataya
Hoe blijf je zo jeugdig?
Joost twijfelt even en kiest zijn woorden zorgvuldig: “Dat is een gegeven. Dat krijg je genetisch mee. Je hebt er niet zoveel invloed op denk ik.
Ik sport wel. Ik badminton al jaren in Bottendaal. Hartstikke fijn om te doen. Sinds ik op het land van Ooij en de moestuin bezig ben, zit ik minder op de racefiets.
Maar je gaat toch nog steeds met de fiets op vakantie? Ga je dan alleen?
"Ja de laatste jaren doe ik dat; Vroeger gingen we met de kinderen kamperen. Later ging ik met mijn vrouw alleen op vakantie: yoga, creatief, schilderen, mediteren in de natuur. Dat was voor ons beiden goed. Tegenwoordig kiezen we voor korte vakantietripjes in Nederland.
Afgelopen jaren ga ik ook graag alleen op de fiets op avontuur; rondtrekken in Nederland, Duitsland, België, Italië of Frankrijk.
Heerlijk mijn eigen gangetje gaan, je mag doen wat je wilt. Tentje mee, water mee. Zo’n 100 km op een dag fietsen en tegen de avond ga ik eens nadenken waar ik zal gaan slapen. Ik kampeer altijd wild, stilletjes ergens in de natuur. Zet mijn tentje neer, biertje erbij. Genieten. En ik heb ook vaak wel een fles wijn bij me. Ja, en dan koken en een boekje erbij. Heerlijk. Met levensmiddelen is wel iets lastiger geworden sinds de kleine dorpjes leeglopen. Er is bijna geen bakkertje meer te vinden waar je even een broodje kan kopen. Ze verwijzen je naar de Carrefour of de Lidl en probeer daar maar eens 1 ui te kopen. Onmogelijk."
Wat trekt je in alleen reizen?
"Het is voor mij dan fijn om op mezelf aangewezen te zijn en met niemand rekening te hoeven houden, maar ja dat is soms wel minder gezellig. Daarna is het weer heerlijk om thuis te komen.
Ik heb ook wel enkele groepsreizen gedaan, waaronder een trekking in Nepal. Daar kijk ik ook met veel plezier op terug. Ik trof het bijzonder goed met mijn leuke en sympathieke kamergenoot en we hebben veel gelachen. Ook dat heeft zijn charme."
Hoe is jullie gezinssamenstelling?
“Mijn vrouw en ik startten met een samengesteld gezin en samen kregen we er nog een zoon bij. In totaal hebben we nu vier volwassen kinderen met vijf superleuke kleinkinderen."
Kom je zelf uit een groot gezin?
"Ja, ik was de zevende uit een gezin van acht kinderen. Ik ben geboren in Haarlem en heb me steeds meer naar het oosten verplaatst", zegt hij lachend. "Eerst in Utrecht psychologie gestudeerd. Daarna kreeg ik werk in Grave, in de zwakzinnigenzorg en ging ik in Nijmegen wonen. Ik werkte later als gedragswetenschapper in de jongerenzorg in Hoenderloo. Dat waren jongens met heel veel pech in hun leven. Ik begeleidde de ouders, dat wil zeggen gezinsouders die een stuk of zes kinderen in huis namen, in hun opvoeding."
Wat trok je in dit werk?
Hij twijfelt even: “Tja, ik kon dit. Ik vind het fijn om jongeren tot hun recht te laten komen. Ik hou niet van etiketten zoals autisme of iets dergelijks. Ik help mensen graag om hun weg te vinden in het leven. En ik hou van kinderen, ben ook een echte family man. Mijn vrouw en ik hebben veel contact met de kinderen en de kleinkinderen. We passen ook geregeld op. We houden erg van Sinterklaas vieren. Heerlijk om surprises en gedichten te maken.
We zitten allebei in het Ubbergseveldwegkoor/Buurtkoor Oost. Mijn vrouw was trouwens een van de initiatiefnemers samen met een buurvrouw. Ons repertoire is zeer breed, van christelijke liederen tot musicalnummers, muziek van Duke Ellington en Aretha Franklin."
Verdere hobby's?
Met glunderende ogen vertelt hij: “Jazeker. We hebben iedere twee jaar een groot buurtfeest. Onlangs was het weer en er waren wel 200 mensen. Supergezellig. Ik woon al bijna veertig jaar hier en heb in 1989 het buurtfeest mee opgericht. We pakken het serieus aan. We hebben diverse werkgroepen, werkgroep inrichting, werkgroep kinderactiviteiten, werkgroep muziek, werkgroep drank etc. De afgelopen keer hebben we ook een lipdub gedaan. Ik had er nog nooit van gehoord, maar het was hartstikke leuk. Door deze activiteiten leer je elkaar wel goed kennen in de buurt. Het werkt heel verbindend.
En ik speel piano, iedere avond wel een uur of twee uur. Noten leren lezen was voor mij een soort nieuwe taal en dus heel moeilijk en toch is het bijna verslavend. Ik ben nu bezig met een nocturne van Chopin, maar hou ook van jazz en blues.
Muziek raakt iets dat veel verder gaat dan ratio. Iets 'diepers'. Niet met woorden uit te leggen. Ik kan ontroerd raken van muziek. Zeker door pianomuziek. Bach hou ik erg van. Hij heeft een soort diepzinnigheid die je bijvoorbeeld bij Mozart met zijn frivoliteit niet aantreft."
Ben je wel eens bang geweest in je leven?
“Jazeker, maar ik heb altijd heel veel geluk gehad. Als student in de 70'er jaren kon je bijverdienen als buschauffeur. Je kon je rijbewijs halen en vervolgens als jong broekie op de lijndienst rijden. Dat was een superbijbaantje. Maar ik had natuurlijk weinig ervaring. Een jaar of 22 was ik toen. Ik nam in sommige bochten echt een te hoge versnelling en scheurde met lijnbus en al veel te hard door de bochten. Er was zelfs een keer een buspassagier die me corrigeerde dat dit echt niet kon op deze manier. Het is een wonder dat dit allemaal goed is gegaan. En ik heb eens een ongeluk gehad, waarbij een boom zich in mijn auto boorde. Ik heb vlak daarvoor echt geschreeuwd, was ervan overtuigd dat ik dit niet zou overleven, maar de auto was total loss en ik had niets. Ik heb daarna toch een kaarsje opgestoken in een kerk."
En wat zijn de toekomstplannen van deze geluksvogel?
“Ik heb niet echt omlijnde plannen, maar ik wil wel graag open blijven staan voor nieuwe dingen die op mijn pad komen.”
