Loop door de beukenlaan en sla na de vijfde boom rechts… daar staat onder een oude beuk op de begraafplaats aan de Daalseweg een bankje. Het staat er al lang, veel mensen zitten er graag even tijdens hun bezoek aan dit begraafparkje. Die pauze, weg van de drukte van de straat en de buurtsuper, is sinds zondag 1 oktober nog aantrekkelijker geworden.
Ingezonden door Connie Verberne
Om half vier ‘s middags verzamelde zich een groepje van ongeveer 30 mensen rond het bankje of liever gezegd rond een object dat nog bedekt was met een glanzende doek. Op initiatief van het Poëzie Centrum Nederland (PCN) presenteerde Maria van Raak hier het tweede poëziekastje in een nog te verwachten langere reeks. Gerard Kessels ontwierp en maakte het, Rien Valk tekende voor de techniek. Een paal, een kastje met blinkende knopjes en een boek als dak. Een druk op een knop en de stem van verschillende dichters klinkt… Je moet er dichtbij gaan zitten, het zijn intieme, verstilde verzen. Als extraatje hangt er nog een bundeltje bij met gedichten van Liesbeth Ulijn die haar poëtische gedachten langs de graven liet dwalen. Begeleid door de bronzen saxofoonklanken van Gerard van der Kamp onthulde een bestuurslid van Stichting In Paradisum het kastje door het voorhang weg te nemen. En het zou geen activiteit van het Poëziecentrum zijn of er werden door enkele mensen nog gedichten voorgelezen.
Nijmegen koestert de poëzie en haar dichters. Het prachtige Poëziecentrum in de bibliotheek, de stadsdichter, een nog steeds groeiend aantal plaquettes met poëzie verspreid door de stad (o.a. in het Truus Mast-parkje tegen het trafohuisje) en nu de jongste loot: het sprekende poëziekastje onder de oude beuk.
