Kennis maakt gelukkig. Een klein voorbeeldje. De eerste keer ik dat over het Kops Plateau liep, dacht ik: ok, een druk belopen honden-uitlaatveldje, niet zo boeiend. Inmiddels weet ik iets meer. Bijna nergens in Nederland zijn zóveel archeologische vondsten gedaan uit de Romeinse tijd: 500.000 scherven, potten, zwaarden en andere artefacten werden er opgegraven. Hier stond namelijk 81 jaar lang een Castellum, een Romeins fort, goed voor 600 man ruiterij. De abnormaal grote officierswoning op het plateau doet vermoeden dat Drusus himself hier wel eens verbleven heeft om te overleggen met zijn commandanten.
Drusus was de aangenomen zoon van Keizer Augustus en voorbestemd om diens opvolger te zijn. Hij was opperbevelhebber van alle legioenen in Germanië. Hij smeedde plannen om de Romeinse grens van de Rijn naar de Elbe te verleggen via een grootscheepse invasie van het noordwesten van het huidige Duitsland. Drusus wist met zijn legioenen de Elbe te bereiken in 9 voor Christus, maar op de terugweg viel hij van zijn paard. (Dit kwam vaker voor, want hoe ingenieus de Romeinen ook waren, ze hadden nog geen stijgbeugels uitgevonden.) Door de infecties in zijn gebroken dijbeen kwam de briljante veldheer om het leven. De Romeinen gaven de Elbe-ambities uiteindelijk op: de Rijn bleef de grens.
Qua natuur lijkt er op het Kops Plateau op het eerste gezicht weinig te beleven, maar toch: als je er geregeld komt, wordt dat vanzelf anders. De plantengroei is niet veel ouder dan 25 jaar, omdat er tot 1995 nog opgravingen plaatsvonden. Het lijkt hier en daar al een aardig bos, met vooral zomereik, esdoorn en ruwe berk. En heel saillant: Amerikaanse vogelkersen tot wel acht meter hoog! In veel Nederlandse bossen kom je ze alleen in struikvorm tegen, omdat de beheerders ze verwijderen als ongewenste exoot. Op het Kops Plateau kon de Amerikaanse vogelkers - net als de braam - zijn gang gaan. In 2021 verscheen overigens een rapport waaruit blijkt dat die boom ook voordelen heeft: omdat de bladeren sneller verteren dan van de eik, komen mineralen weer sneller in omloop.
Er vloog er al eens een houtsnip voor mijn voeten op, ik zie er soms goud- en appelvinken en geregeld hoor ik het luide lachen van de groene specht. Er slapen soms ransuilen en bosuilen in het gebied en dit jaar broedde er een sperwer. In juni is het genieten van jagende grote keizerlibellen boven het gouden gras in avondlicht. Een enthousiaste lezer stuurde mij zelfs een foto van een hazelworm. Heb jij ook wat leuks beleefd op het Kops Plateau? Ik lees het graag!
