Behalve dat Mohanad Ataya fotograaf is voor de Wijkkrant, is hij ook muzikant. En onlangs heeft hij samen met buurtgenoot Dirk-Wim In ’t Hof een heel speciale uitvoering gemaakt van het nummer 'Vaderland' van Frank Boeijen. Een goed moment dus om deze muzikanten eens even onder de loep te nemen.
Door Simone Kiekebosch. Foto's: Marc van Kempen
Mohanad (van Palestijnse oorsprong, links op de foto): “Ik speel ‘oed’, de voorganger van de luit.” Hij laat me een dik, peervormig snaarinstrument zien met een prachtige roodgestreepte achterkant. “Ja”, vervolgt hij trots: "Dit is mijn nieuwe oed, die heb ik op maat laten maken door een gespecialiseerde instrumentenbouwer in Turkije. Het is een prachtig instrument geworden. En sinds kort kan ik ook zelf muziek opnemen in mijn eigen studio aan huis. Ik heb al eerder met Dirk-Wim samen gespeeld, maar nu hebben we voor het eerst een echt nummer opgenomen, met videoclip erbij. We hebben allebei een studio en kunnen zo muziek uitwisselen en aanvullen. Bij 'Vaderland' speel ik een Nederlands liedje op een Internationale en ook Arabische manier. Ik neem uiteraard muzikale invloeden mee uit de Arabische wereld. Maar eigenlijk vanuit de hele wereld, want ik luister al jaren naar Internationale muziek. En die muzikale ingrediënten verwerk ik dan op een nieuwe, eigen manier. Hiermee probeer ik een connectie te leggen tussen Europa en het hele Midden- Oosten."
Dirk-Wim: "'Vaderland' zonder vader gaat toch over wie je bent en waar je thuis bent. Ik heb geen vader meer. Mohanad ook niet. En hij is gevlucht uit zijn eigen land. Nu hij meespeelt wordt het een lied vanuit verschillende perspectieven. Ik zing het en Mohanad geeft het antwoord. Hij gebruikt zijn zintuigen, en speelt op gevoel. We hebben dit nummer online gemaakt. Ik had eerst een versie met ritme en gitaar naar hem gestuurd. Daarna heeft Mohanad er een paar lagen oed aan toegevoegd. Uiteindelijk heb ik het ritme en de gitaar weggelaten. Het klinkt veel puurder op deze manier."
Mohanad vult aan: “Wat zo mooi is, is dat de mensen in het Midden-Oosten ook heel erg van de stem van Dirk-Wim houden. Ze kunnen hem niet verstaan, maar horen toch een goede artiest die zijn gevoelens vertolkt.”
Wat doen jullie verder als muzikanten in het coronatijdperk?
Dirk-Wim: “Als artiest leef ik altijd al een beetje in quarantaine. Ik schrijf thuis, componeer thuis. Je creëert eerst voor jezelf en gaat er daarna mee naar buiten. Maar ik organiseer van alles, onder andere een Nederlandstalige concertserie bij Café Trianon, maar dat ligt nu allemaal even stil.
Nu initieer ik een reeks van digitale ontmoetingen. De coronaquarantaine-coverserie. Dat gaat op dezelfde manier als bij 'Vaderland'. Ik stuur een liedje van een favoriete artiest naar iemand die dan bijvoorbeeld een tweede stem toevoegt. En tijdens de coronatijd werk ik nu ook mee aan een project voor ‘Liedjes op maat’, waarbij mensen eenzame vrienden of familieleden kunnen voordragen om een liedje op maat te krijgen. Heel dankbaar werk."
Mohanad: “Ik ben ook bezig met een serie van nieuwe liedjes, in verschillende talen. Ik heb er net een opgenomen. Een heel oude Arabische melodie van vijftig jaar geleden. Ik zing het zelf in het Arabisch en begeleid mijzelf daarbij op oed en gitaar. Ik hoop dat mensen het mooi vinden.” Hij laat me een eerste versie horen. Mijn Arabisch is niet zo goed, maar het klinkt sfeervol en veelbelovend.
De heren muzikanten zijn te vinden op You Tube en Facebook onder hun eigen naam. Hou ze in de gaten!
Wil je meer van dit soort verhalen blijven lezen? Word dan Fan! www.nijmegen-oost.nl/fan
