Laten we het jaar met prachtig nieuws afsluiten. Het gaat goed met onze natuur - al wordt wel eens anders beweerd. Bijna alles gaat de goede kant op.
Door Kor Goutbeek
Onze talrijke wateren zijn veel schoner: fosfaatlozingen daalden met 75% sinds de jaren 70, stikstof in het oppervlaktewater halveerde, zout uit de Kalimijnen in Frankrijk verdween, net als cadmium, zodat er nu weer gezwommen kan worden in de rivieren, ook door zalm en steur. Niet alleen het water, ook de lucht is véél schoner geworden: de zwaveldioxide-uitstoot is gereduceerd met 95% sinds 1980! Er is hard gewerkt: de ozonlaag is gered en de zure regen is afgewend. Helaas verdwenen 45 wilde plantensoorten uit ons land, maar we kregen er 152 voor terug. Hoe dat kan? Het areaal natuur is toegenomen met 100.000 hectare. Ons bosoppervlak is verdubbeld in 100 jaar naar 350.000 hectare. En die bossen zijn ook nog eens veel natuurlijker geworden: rechte rijtjes dennen maakten plaats voor variatie aan inheemse soorten, liggend dood hout, grote grazers, paddestoelen en spechten. Geen wonder dat het aantal roofvogels fors is gestegen, net als de grote zoogdieren ree, edelhert en wild zwijn. We kregen zelfs nieuwkomers als grijze zeehond, wilde kat en wolf. Zeehonden zwemmen weer met duizenden in onze kustwateren. En ja, er wordt veel slechts beweerd over insecten, maar de wintersterfte van bijen nam sterk af, libellen nemen toe en de prachtige koninginnepages vliegen nu zelfs in stadstuinen!
Op één punt wil ik de doemdenkers gelijk geven: met de weidevogels gaat het slecht, al decennialang. Maar zij vormen de uitzondering op de regel. Want als we de balans opmaken: sinds 1950 zijn er 7 vogelsoorten verdwenen, maar 23 bijgekomen (en dan reken ik exoten als halsbandparkiet niet mee!), een toename van de biodiversiteit met 16 soorten! De Turkse tortel kwam in ons land rond 1950, telt nu al 150.000 broedparen en is een vertrouwde verschijning in onze tuinen. Er kwamen de laatste decennia zelfs spectaculaire soorten bij, waarvan ik niet durfde te dromen als vogelend jongetje: zeearend, visarend, oehoe, wilde zwaan en kraanvogel.
Welke spannende soorten staan ons nog te wachten? We leven in een paradijs, maar we blijven elkaar een schuldgevoel aanpraten. Op 45.000 inheemse soorten is er altijd wel eentje waar het even niet goed mee gaat.
En die haalt de krant. We hebben het christelijk geloof dan wel afgeschud, maar kennelijk niet het bijbehorende zondebesef…
